Πονάω απόψε πολύ.
Πονάει η ψυχή μου, πονάει η καρδιά και το κορμί μου.
Νιώθω να με βαραίνει η σκόνη αιώνων πάνω μου.
Αυτό που φοβόμουν αλλά δεν ήθελα να παραδεχτώ, έσκασε σα το μανιτάρι της Χιροσίμα μπροστά μου.
You can run, but you can't hide...
Πονάω και δυστυχώς δεν έχω με κανέναν να οργιστώ.
Πάντα βοηθάει η οργή, ή τουλάχιστον, πάντα βοηθούσε εμένα.
Οργίζεσαι, και ξαφνικά μετουσιώνεται ο πόνος, και γίνεται λύσσα,
και γίνεται οργή και γίνεται φωνή και ξεσπάς.
Όμως όχι, δεν μπορώ να οργιστώ με τίποτα και με κανέναν.
Γιατί δεν "φταίει" τίποτα και κανείς.
Ξέρω πως κάποια στιγμή, δεν ξέρω πότε αλλά κάποια στιγμή,
θα μπορώ να το δώ όπως βλέπω πια σήμερα την απουσία του Χρήστου.
Κάτι που με πονάει, αλλά έχει γλυκάνει ο πόνος του, και η σκέψη του μπορεί να μου αφήνει το χαμόγελο της θύμισης, τη γλικόπικρη αλλά ακριβή και πολύτιμη χαρά για τα όσα ζήσαμε, για το ότι τον γνώρισα και πέρασε απ' τη ζωή μου.
Όμως τώρα δεν είναι αυτή η κάποια στιγμή. Τώρα π ο ν ά ω, πονάω.
Δεν ξέρω για πόσο όμως τ ώ ρ α πονάω.
Κι απόψε, πέντε τηλέφωνα στη σειρά.
Πέντε τηλέφωνα σε πέντε φίλους, σε πέντε δικούς μου ανθρώπους.
Κανείς απόψε δεν μπορούσε να είναι εδώ. Κανείς κι ο πόνος μ' έχει παραλύσει. Τον νιώθω στο κορμί μου, να μου σφίγγει το στομάχι και να μου ανεβάζει μια θηλιά στο λαιμό.
Μόνο οι λέξεις μου έμειναν πια. Αυτές δηλαδή που είχα πάντα.
Το ξόρκι μου, τα μπουκάλια στα κύματα.
Οι λέξεις και οι νότες που γεμίζουν πάντα τον χώρο.
Αυτά μονάχα.
Οι νότες
Παρασκευή, Φεβρουαρίου 23, 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
People I know
Ο Νίκος. Εξαιρετική κιθάρα. Κάμποσα χρόνια σε ωδείο στην κλασσική, μετά ηλεκτρική, είχε ταλέντο, ήταν νέος, είχε εμφάνιση. Δούλεψε πολύ, δο...
-
UPDATE Το συγκεκριμένο θέμα έχει ανανεωθεί με καινούριο ποστ εδώ , όπου δίνω νέες πληροφορίες για τους τρόπους παρασκευής χειροποίητου σαπου...
-
Για τη Βίκη έχω γράψει και παλιότερα. Έχουμε εφτά χρόνια διαφορά, είναι το πρώτο μου ανίψι, κι έχουμε μεγαλώσει σχεδόν σαν αδελφάκια. Αφού &...
-
Ο Νίκος. Εξαιρετική κιθάρα. Κάμποσα χρόνια σε ωδείο στην κλασσική, μετά ηλεκτρική, είχε ταλέντο, ήταν νέος, είχε εμφάνιση. Δούλεψε πολύ, δο...
9 σχόλια:
Πες τα σε μας. Ξέσπασε.
Αλλά ξεπέρασέ το.
Τα καλύτερα είναι μπροστά...
:)
Άκουσα το «Summertime» και ένιωσα το πόνο σου ..., αλήθεια !
Κουράστηκα στο τίποτα πνιγμένος.
Θέλω να βγω στο «κάτι» λυτρωτής.
Θέλω να πάψω να’μαι ο ηττημένος
Ήρθε η στιγμή να γίνω νικητής.
Κουράστηκα να ζω μες στη σιωπή μου
Νιώθω στο στήθος μου
ν’ ανάβει μια φωτιά
Από το στέρνο μου ανεβαίνει
η φωνή μου
Βάζει στο τίποτα του
κόσμου πυρκαγιά.
Είμαι ένα πρόσωπο,
ένα σώμα, μια εικόνα
Είμαι στην άκρη ενός
γραπτού υπογραφή,
Πετάω στα πέρατα σαν άγρια χελιδόνα
Κι απ’ την καρδιά μου ξεγαντζώνω το καρφί.-
Ένα πνεύμα
Μια αγκαλιά από εμένα... και ντροπή στους φίλους!
Φιλί για να απαλύνει τον πόνο (κι ελπίζω να έχει παλιώσει από την Παρασκευή...)
την πιο μεγάλη αγκαλιά από μένα και το πιο ζεστό χαμόγελο, πώς μπορώ να σου δώσω βήμα στις Μαύρες Σκέψεις να ξεφορτώνεις;;;;;;; για να νιώθεις μετά καλύτερα;;;
Καλημέρα..
Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις - μερικές φορές απλώς κάνεις υπομονή και ο χρόνος δουλεύει για σένα..Φιλιά μια αγκαλιά από έναν άλλο Χρίστο (με γιώτα!) :)
Ακόμα πονάτε γλυκιά μου, γιατί; Σας εύχομαι να νιώσετε σύντομα καλά, να φωτίσει λίγο η νύχτα σας με λάμψεις.
Η σκέψη μου είναι μαζί σου...
Και εγώ πονάω σήμερα "Ένα φεγγάρι πράσινο , μεγάλο, που λάμπει μες τη νύχτα, – τίποτ’ άλλο.Και μόνο ένα παράπονο μεγάλο στα βάθη του μυαλού μου. – Τίποτ’ άλλο" Σοφία Μ.
Δημοσίευση σχολίου