πάρω αγκαλιά ένα μπουκάλι Lagavulin και να βυθιστώ στο βαθύ χρυσαφένιο του χρώμα και στο άρωμα καπνού που σου αφήνει.
Να βυθιστώ μέχρι τέλους, μέχρι το σημείο που το μυαλό σταματά να σκέφτεται, να νιώθει, να θυμάται.
Invitation to the blues - Tom Waits
Παρασκευή, Φεβρουαρίου 09, 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
People I know
Ο Νίκος. Εξαιρετική κιθάρα. Κάμποσα χρόνια σε ωδείο στην κλασσική, μετά ηλεκτρική, είχε ταλέντο, ήταν νέος, είχε εμφάνιση. Δούλεψε πολύ, δο...
-
UPDATE Το συγκεκριμένο θέμα έχει ανανεωθεί με καινούριο ποστ εδώ , όπου δίνω νέες πληροφορίες για τους τρόπους παρασκευής χειροποίητου σαπου...
-
Για τη Βίκη έχω γράψει και παλιότερα. Έχουμε εφτά χρόνια διαφορά, είναι το πρώτο μου ανίψι, κι έχουμε μεγαλώσει σχεδόν σαν αδελφάκια. Αφού &...
-
Ο Νίκος. Εξαιρετική κιθάρα. Κάμποσα χρόνια σε ωδείο στην κλασσική, μετά ηλεκτρική, είχε ταλέντο, ήταν νέος, είχε εμφάνιση. Δούλεψε πολύ, δο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου