δεν έχω λόγια δικά μου να γράψω, τουλάχιστον όχι τούτη την ώρα.
Κάποια άλλη στιγμή θα γράψω για σένα, το ξέρω, όμως όχι τούτη την ώρα.
Όταν γερά η μάνα και άλλο κε μπορεί
Ατότε θέλ' βοήθειαν, ατότε θέλ' ζωήν, ατότε θέλ' ζωήν
Κι όταν θα έρτε η ώρα και άλλο κι θα ζει
Αμαν κε φτας το χρέος σοις θα καίεται η ψύ σ'
Η μάνα εν κρύο νερόν και σο ποτήρ' κε μπαίν'
Η μάνα να μη ίνεται, η μάνα να μη εν, η μάνα να μη εν
Η μάνα εν βράχος, η μάνα εν ρασίν
Σον δύσκολον την ώρα σ', μανίτσα, μανίτσα, μανίτσα'μ θα τσαείς
Η μάνα εν το στήριγμαν, τη χαράς το κλαδί
τ' ατηνές η εγάπη κε βρίεται ση γην
Η μάνα εν κρύο νερόν και σο ποτήρ' κε μπαίν'
Η μάνα να μη ίνεται, η μάνα να μη εν, η μάνα να μη εν
Θα δεβαίνε τα χρόνεα, θα έρουμε και μεις
Ατά είναι με τη σειρά κι θα γλυτών' κανείς, κι θα γλυτών' κανείς
και ολ' πρέπ' να εξέρουμε σ' αούτο την ζωήν
χωρίς τη μάνας την ευχήν κανείς κε λέπ' χαΐρ'
Η μάνα εν κρύο νερόν και σο ποτήρ' κε μπαίν'
Η μάνα να μη ίνεται, η μάνα να μη εν, η μάνα να μη εν
Ατότε θέλ' βοήθειαν, ατότε θέλ' ζωήν, ατότε θέλ' ζωήν
Κι όταν θα έρτε η ώρα και άλλο κι θα ζει
Αμαν κε φτας το χρέος σοις θα καίεται η ψύ σ'
Η μάνα εν κρύο νερόν και σο ποτήρ' κε μπαίν'
Η μάνα να μη ίνεται, η μάνα να μη εν, η μάνα να μη εν
Η μάνα εν βράχος, η μάνα εν ρασίν
Σον δύσκολον την ώρα σ', μανίτσα, μανίτσα, μανίτσα'μ θα τσαείς
Η μάνα εν το στήριγμαν, τη χαράς το κλαδί
τ' ατηνές η εγάπη κε βρίεται ση γην
Η μάνα εν κρύο νερόν και σο ποτήρ' κε μπαίν'
Η μάνα να μη ίνεται, η μάνα να μη εν, η μάνα να μη εν
Θα δεβαίνε τα χρόνεα, θα έρουμε και μεις
Ατά είναι με τη σειρά κι θα γλυτών' κανείς, κι θα γλυτών' κανείς
και ολ' πρέπ' να εξέρουμε σ' αούτο την ζωήν
χωρίς τη μάνας την ευχήν κανείς κε λέπ' χαΐρ'
Η μάνα εν κρύο νερόν και σο ποτήρ' κε μπαίν'
Η μάνα να μη ίνεται, η μάνα να μη εν, η μάνα να μη εν
Να 'σαι καλά, να 'σαι γερή, να 'σαι δυνατή, να 'σαι κοντά μου, όσο μακριά κι αν είμαστε.
Να θυμάσαι πόσο σ' αγαπώ, να θυμάσαι πώς πάντα μου λείπεις.
3 σχόλια:
Θα ήθελα να πω τα ίδια και στη δικιά μου... Να τη χαίρεσαι! Να τις χαιρόμαστε...
και δακρύζω, όποτε ακούω αυτό το τραγούδι... σκέφτομαι τη μάνα μου, σκέφτομαι τη δικιά της... σκέφτομαι την ώρα που δεν θα βρίσκεται πια κάπου γύρω να το ακούσει...
εδώ η μάνα έφυγε.. από την αρχή το ήξερα.. προσπαθούσα να προετοιμαστώ εγώ για να προετοιμάσω και τις άλλες. άδικος κόπος.. δεν υπάρχει βαρύτερος πόνος ως τώρα. θέλω πια να ξεχνάω τον πόνο και να θυμάμαι τα γέλια της και τα κέφια της.. μας λείπεις από την πρώτη κιόλας μέρα. η μανούλα που μας έμεινε προσπαθεί όσο μπορεί να καλύπτει την απουσία σου.. την ευχαριστούμε..! έχουμε γίνει πια οι 2 οικογένειες ένα. ευχαριστούμε για όσα μας έδωσες και όσα μας άφησες..
Δημοσίευση σχολίου