Όταν ρωτήσεις τον οποιονδήποτε αν θεωρεί πως είναι ελεύθερος, θα σου απαντήσει αυθόρμητα "ναι!"
Αν του ζητήσεις να σκεφτεί λίγο καλύτερα, πιθανότατα θα σου κάνει μια αντιπαράθεση ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν για να σου αποδείξει πόσο "πιο ελεύθερος" είναι ο κόσμος σήμερα. Λες κι είναι θέμα ποσότητας. Λιγότερο ελεύθερος, περισσότερο ελεύθερος... λες και δε θα έπρεπε η ελευθερία να είναι μιά μόνο έννοια, χωρίς μέτρο και ζύγι..
Και δε θα σου πει μόνο πως ο κόσμος είναι πιο ελεύθερος. Θα πει τα ίδια και για τη σκέψη του, τη γνώμη του, τον Τύπο και τα Μ.Μ.Ε., τη γνώση, μπλα μπλα μπλα.....
Και να τότε που ήμασταν σκλαβωμένοι, και να αργότερα που υπήρχε Κατοχή και να το ένα και να το άλλο... Όλα για τη λευτεριά του ατόμου έγιναν άλλωστε.
Φυσικά, μέσα σ' όλα τα υπόλοιπα, έχουμε και τη σύγκριση ανάμεσα στο δυτικό πολιτισμό και τον ανατολικό. Άλλος ορυμαγδός επιχειρημάτων απο κει.
Τώρα, αν τυχόν και ζορίσεις κι άλλο τα πράγματα ίσως που και που, ν' αντικρύσεις ένα προβληματισμένο βλέμμα, και κάποιες φορές άτομα που θα συμφωνήσουν μαζί σου.
Σε γενικές γραμμές όμως, σε κανένα δεν αρέσει να σκέφτεται πως δεν είναι πραγματικά ελεύθερος.
Ούτε και σε μένα αρέσει, κι ας το σκέφτομαι.
Κι είμαστε κι άτυχοι βλέπεις...
δεν έχουμε καν την πολυτέλεια να πιστέψουμε πως ίσως μεν δεν είμαστε ελεύθεροι, αλλά μια μέρα ΘΑ ελευθερωθούμε.
Ή άλλιώς:
Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.
Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.
4 σχόλια:
Είναι σαν τη Δημοκρατία, το Ροκ ... Τόσο απλά και συγκεκριμένα που ο καθένας όμως τα έχει διαφορετικά στο κεφάλι του και ως εκ τούτου τα ορίζει διαφορετικά όπου σταθεί κι οπου βρεθεί.
Αν σκεφτείς ότι οι ζωές μας τρέχουν σε δύο ταχύτητες, σε αυτή που πρέπει να κάνουμε πράγματα για να επιζήσουμε (πχ δουλειά) και σε αυτή που κάνουμε ότι θέλουμε τέλος πάντων, μάλλον ανελευθεριακά είναι τα πράγματα γύρω μας.
Ωστόσο, αυτό που για μένα είναι πολύ σημαντικό είναι στη δική μου ταχύτητα να έχω συνειδητά την ελευθερία επιλογής. Και αυτό που βλέπω και με θλίβει, είναι ότι ελάχιστοι γύρω μου έχουν συνείδηση ότι αυτή είναι κατά κάποιο τρόπο ένα από τα σημαντικότερα αγαθά, η ελεύθερη βούληση.
Αν και στο παραμύθι μου μου αρέσει να σκέφτομαι ότι η ελευθερία γενικότερα είναι κατάσταση μυαλού (state of mind που λένε), και μπορεί κάποιος να εξακολουθεί να είναι ελεύθερος ακόμα και στην σκληρότερη απομόνωση της χειρότερης φυλακής.
πριν από αρκετά χρόνια... (πόπο πόσα πέρασαν;) όταν είχα γράψει στο σχολείο για τη μη-ελευθερία σε μια έκθεση που είχε για θέμα της την ελευθερία είχε γίνει αντικείμενο συζήτησης και είχα μπει στην black list ως προβληματικός... ίσως οι ... προβληματικοί να είμαστε τελικά περισσότεροι... η μόνη αληθινή ελευθερία υπάρχει όταν βρίσκεσαι μόνος με τη φύση... αυτή νομίζω είναι η αίσθηση τελικά που αφήνει η επαφή με τη φύση... η άλλη ελευθερία είναι στο μυαλό... και φυσικά στη μουσική...
Ο comments έτσι είναι.
Μακ, καλημέρα και σε σένα!
Νεράιδα, συμφωνώ και μαζί σου.
Στριτ.... τί να πω. Είσαι μες το μυαλό μου τελικά.
Δημοσίευση σχολίου