Ο Πόλεμος των Bloggers….

Με αφορμή το ποστ της Κουρούνας εδώ είπα να αφήσω ένα σχολιάκι στο μπλογκ της. Ξεκίνησα να γράφω κι από σχόλιο κατέληξα σε ποστ.

Άνθρωποι, άνθρωποι, προς τι το μίσος κι ο αλληλοσπαραγμός; (που έλεγε κι ο αείμνηστος Χρήστος Τσαγανέας).
Οι λύσεις, προφανώς, είναι απλές.
Ας πάρουμε το κειμενάκι κι ας το αναλύσουμε στα κύρια στοιχεία και νοήματά του. Όπως κάνατε στο σχολείο, στα Ν. Ελληνικά. Ενθυμείσθε;

Αν υποθέσουμε πως ισχύει το: "...O ρομαντικός blogger δεν είναι αθώος. Θέλει να γίνει πλούσιος και διάσημος όπως όλοι μας. Δεν είναι τυχαίο που βλέπεις blogs να αλλάζουν ανάλογα με τις διαθέσεις των επισκεπτών τους…", τότε μάλλον ισχύει και το "Any publicity is good publicity", οπότε ίσως πρέπει να πούμε ευχαριστώ στον κύριο Γιώργο Πανόπουλο.

Εν συνεχεία, γράφει σε κάποιο άλλο σημείο ο κύριος Πανόπουλος: «…Γράφουν για τον εαυτό τους αντί να τον εφευρίσκουν…» Μήπως θα πρέπει να θεσπιστεί νέο νομικό πλαίσιο που ν’ απαγορεύει όχι μόνο στους μπλογκερς αλλά και σε όσους ασχολούνται με τον γραπτό λόγο εν γένει, να "γράφουν για τον εαυτό τους"; Μήπως να μπει δικλείδα ασφαλείας στα συμβόλαια των εκδοτικών οίκων με τους συγγραφείς, που να απαγορεύει ακριβώς αυτό; Να υποχρεώνονται με ποινικές ρήτρες να "εφευρίσκουν!?" τον εαυτό τους κι όχι να "γράφουν για τον εαυτό τους"; Να κάψουμε μήπως σε μια μεγάλη φωτιά στην πλατεία Συντάγματος όσα βιβλία συγγραφέων τόλμησαν να «γράψουν για τον εαυτό τους»;
Φυσικά θα μου πείτε, οι μπλογκερς δεν είναι συγγραφείς, είναι απλώς… μπλογκερς. Και λοιπόν; Για τους μεν ισχύει η οκά και για τους δε το κιλό;

Αν πάλι το μεγαλύτερο πρόβλημα του προαναφερόμενου κυρίου είναι πως: "...Προσφέρεις τίποτα ανακυκλώνοντας την τηλεοπτική πραγματικότητα που θα έκανε οποιονδήποτε πράο Θιβετιανό μοναχό να αυτοπυρποληθεί στο Σύνταγμα; Ή όταν διηγείσαι προσωπικές ιστορίες που είναι τόσο πληκτικές, ανέμπνευστες, κουρασμένες ώστε, αν είσαι πάνω από δεκατριών χρόνων, θα ’πρεπε να σε μαντρώσουν για δημόσια ασέλγεια; Ποιος έχει ανάγκη την αντρική και γυναικεία «ευαισθησία» που σε κάνει να σκέφτεσαι τον ευνουχισμό σου;", κρίμα δεν είναι να τον αφήνουμε να "σκέφτεται τον ευνουχισμό του";
Ας του προτείνουμε το αυτονόητο, το ίδιο που συχνά χρησιμοποιείται ως επιχείρημα και στις αντιπαραθέσεις για την ποιότητα των τηλεοπτικών εκπομπών:
-Δεν σας αρέσει η τάδε εκπομπή; Αλλάξτε κανάλι.
-Δεν σας αρέσει η τηλεόραση γενικώς;
Πατήστε το off ή δωρίστε την τηλεόρασή σας, ή ακόμα, πετάξτε την απ’ το παράθυρο. (Προσοχή μόνο μην περνάει κανάς χριστιανός από κάτω και βγούμε στα κανάλια).
-Δεν σας αρέσουν τα μπλογκς, θεωρείτε τους μπλογκερς το βδέλυγμα του ελληνικού διαδικτύου; Μην τα διαβάζετε.

Θα μου πεις απ' την άλλη, αν δεν τα διαβάζουν, αν δεν ασχολούνται, αν δεν προσφέρουν την κριτική τους πως θα βγάλουν κι εκείνοι το ψωμάκι τους και πως εμείς θα κερδίσουμε τα πολυπόθητα 15 λεπτά της δημοσιότητάς μας;

Έλα μου ντε... τι να πω...
Η χαμηλή μου διανόηση δε μου επιτρέπει να εκφέρω γνώμη και άποψη. "Εκείνοι" ξέρουν καλύτερα.

Ίσως τελικά να πρέπει ν' αρχίσουμε να μοιράζουμε ευχαριστήριες, ενυπόγραφες επιστολές (ηλεκτρονικές και όχι μόνο), οι οποίες θα κλείνουν με ένα σεμνό "Υes, Master!" κι έπειτα λεω να πάμε να προμηθευτούμε μερικά τσαντόρ.
Ξέρω κάτι Πακιστανούς που στα ράβουν σε χρόνο dt. Κι ύστερα να σταματήσουμε και να ψηφίζουμε.
Ούστ απο δω, λοιπόν μουλάρες ξεσαμάρωτες. Είχατε και στο χωριό σας μπλογκ; (Για τις κυρίες της μπλογκόσφαιρας αυτό).

Όσο για τους κυρίους, τώρα που ξέρουμε πως οι περισσότεροι "...ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα 35-44 ετών, δηλαδή στη βαρεμένη γενιά που καπελώνει με τα άγχη, τις φοβίες και την αποτυχία της τους πιτσιρικάδες θεωρώντας την ιστορία σαν τεράστιο κάδο ανακύκλωσης· είναι αυτή που ευθύνεται για τους πρώτους μικρομέγαλους τινέιτζερ στην ιστορία της ανθρωπότητας, οι οποίοι πιθηκίζουν τις ιδέες τους αντί να τους δώσουν ένα χαστούκι και να προχωρήσουν. Mια γενιά που αναγόρευσε το Xρήμα σε μοναδική αξία δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα παρά τη Mίζερη Tάση...", καλό θα ήταν ν' αρχίσουν να στρέφουν την προσοχή τους στον κλάδο της Ιεροσύνης.

Εκεί και τη δημοσιότητά τους θα έχουν τζαμπέ (κι όχι μόνο για 15 λεπτά...) και πρώτες μούρες θα γίνουν κι επιτέλους θα σώσουν αυτή τη ρημάδα τη χώρα.
Άσε που θ' αλλάξουν και όνομα και δεν θα ναι πλέον "...ο βαρετός Κώστας…", αλλά ο αξιομακάριστος αδελφός Ευσέβιος ας πούμε, και last but not least, θα διευρυνθούν οι ερωτικοί τους ορίζοντες, θα πάψουν να είναι στερημένοι κι επιτέλους, θ' αποκτήσουν "real life"...

Και πριν το τέλος, μια μικρή απορία, προς τον κύριο Πανόπουλο. Σχολιάζει στο κείμενό του: «…Aν έχεις τη δυνατότητα να μην είσαι ο εαυτός σου και να πολλαπλασιάζεσαι με ψευδώνυμα on line, γιατί πρέπει να είσαι συνεχώς και αδιαλείπτως ο βαρετός Kώστας και η κατατονική Mαρία που μπορεί να συναντήσει κάποιος on live;»

Απορία: Πόσους μπλόγκερς έχει συναντήσει on live ο κύριος; Πόσους απ’ όσους "διαβάζει" στο Διαδίκτυο; Πόσους "φορουμίστες;" Πόσους "συνchatters";
Γιατί για να το λεει, σίγουρα έχει προσωπική άποψη… Δε μπορεί να γράφει πράγματα, έτσι για τον ντόρο και μόνο, έτσι για το ονόρε….
Ας μας πει λοιπόν… Πόσους έχει συναντήσει on live;

Υ.Γ. Για να προλάβω…

1. Το κείμενο του κυρίου Τσαγκαρουσιάνου καμία σχέση δεν έχει με του κυρίου Πανόπουλου. Μπορεί το θέμα να είναι κοινό, αλλά άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας, άσε που το θέμα δεν είναι και τόσο κοινό. (Τουλάχιστον έτσι κατάλαβα εγώ η ταλαίπωρη πτωχή μπλογκερού).

2. Αν κάποιοι που διαβάσουν το ποστ μου νομίσουν πως θίχτηκα βαθιά και δε θα φαω το βράδυ, μάλλον το διαβάζουν με… "λάθος μάτι". Για να μην υπάρχουν απορίες λοιπόν, η διάθεσή μου στο παραπάνω κείμενό μου, αντικατοπτρίζεται τέλεια με το ΚaraLOL.