Τρίτη, Μαΐου 24, 2005

Παράξενη γιορτή...

Χόρεψα μόνος μου ό,τι ονειρεύτηκα
ζωή παράξενη πάντα σε δέχτηκα
Πρόποση επίσημη σ’ όλα τα ψεύτικα
παράξενη γιορτή

Σε ό,τι δέθηκα κι ύστερα χώρισα
σ’ ό,τι αγάπησα κι ό,τι δε μπόρεσα
Σ’ ό,τι αρνήθηκα και σ’ ό,τι δώρισα
παράξενη γιορτή



Με γλυκό κουταλιού
και στη θλίψη δωμάτιου παλιού
μάνα εγώ θα σε δω
όλα χάθηκαν κι όλα είναι εδώ
Ένα μονόλογο στο τζάμι έγραψα
ύστερα γέλασα, τα δάκρυα έβαψα
Χρόνια που σώθηκαν, χρόνια που έθαψα
παράξενη γιορτή

Παίρνει ο άνεμος μέρες και θύμησες
κι εσένα που έφυγες και δε με φίλησες
Ένα φθινόπωρο σαν στάχυ λύγισες
παράξενη γιορτή



Με γλυκό κουταλιού...
Χόρεψα μόνος μου ό,τι ονειρεύτηκα...
Παίρνει ο άνεμος μέρες και θύμησες...

2 σχόλια:

Marcy είπε...

Χόρεψα τρελό χορό μια νύχτα μες τα μάτια σου και σημάδια μου άφησαν βαθιά στα μικρά τα μονοπάτια σου.Πες μου τι νιώθεις μια φορά , ας ήξερα τι σκέφτεσαι και θα δινα τα πάντα για να σε δω να έρχεσαι.Μα όνειρο θα μείνεις μια ζωή, όνειρο που χάθηκε, έρωτας που έστειλε ο Θεός μα να τον πάρει βιάστηκε.

Marcy είπε...

Γιατί η μοίρα δεν μας έδωσε μια ευκαιρία?Και το θέλαμε τόσο πολύ!Τα μάτια μας πέταγαν φλόγες σαν συναντιόμασταν.Ξέρεις τι γίνεται όταν δυο άτομα που αγαπιούνται πολύ δεν ενώνονται?Λένε πως ένας άγγελος πεθαίνει!Λένε επίσης πως δυο άτομα τέτοια νιώθουν τόσο πόθο και αγάπη που είναι αδύνατο να ενωθούν σ'αυτόν τον κόσμο!Δεν είναι φτιαγμένος ο κόσμος αυτός να αντέξει τόση αγάπη.Γι'αυτό και οι άνθρωποι αυτοί υποφέρουν για μια ζωή που δεν μπόρεσαν να γίνουν ένα!

People I know

Ο Νίκος. Εξαιρετική κιθάρα. Κάμποσα χρόνια σε ωδείο στην κλασσική, μετά ηλεκτρική, είχε ταλέντο, ήταν νέος, είχε εμφάνιση. Δούλεψε πολύ, δο...