Δευτέρα, Ιουνίου 13, 2005

Εσάς σας εκπίπτει καμιά έκπτωση;

Εμένα πάλι όχι...
Μπα, δε λάλησα ακόμα. Όχι τόσο πολύ τουλάχιστον. Νεύρα μόνο έχω. Κάαατι νεύρα, που λεγε κι ο φίλος μου ο Γιαννάκης κάποτε.

Προχτές το βράδυ ήμουν μ' ένα φίλο και τρώγαμε κάπου στην Καλλιθέα.
Δίπλα μας καθόταν παρέα αποτελούμενη απο δυο ζευγάρια. Ως εδώ τίποτα το περίεργο θα μου πεις. Αμ δε. Το μαρτύριο άρχισε με το που καθίσαμε.

Γύρω στη μιάμιση ώρα που μείναμε στο μαγαζί, η μια γκόμενα της παρέας είχε φροντίσει να μας ενημερώσει (και μας αλλά και όλους τους υπόλοιπους θαμώνες), για τα προσωπικά της, τα οικονομικά της, τις απορίες της για τη ζωή και το οικονομικό σύστημα της κυβέρνησης, αλλά και τις ιδιαίτερες αδυναμίες της στα παγωτά.
Πώς; Απλό.

Μιλούσε λες και της είχαν πατήσει τον κάλο (του εγκεφάλου της), ή την ουρά της (αν είχε).

Παρένθεση.
Λίγα είναι τα πράγματα που σιχαίνομαι αφάνταστα στις γκόμενες.
Η τσιριχτή φωνή τύπου Μίνι Μάους.
Η φωνή πέντε οκτάβες ψηλότερα απο το κανονικό.
Τα τσιριχτά, επίσης, επιφωνήματα: "Αααα, σοβαράααα! Έλαααα! Τι λες βρε παιδί μου!! Πότεεεε;"
Η ακατάσχετη λογοδιάρροια. (Κι αυτό το λεω εγώ που το στόμα μου παει γενικώς πολυβόλο, οπότε για να πω οτι μου τη σπαει γκόμενα, φανταστείτε τι πρέπει να κάνει το δικό της στόμα).
Ο κακώς εννοούμενος τσαμπουκάς.
Το άλλο του άκρο, η αηδιαστική, δήθεν "γυναικεία" γλυκύτητα και νάζι.
Μπλιαξ.
Κλείνει η παρένθεση.

Ε, εκείνο το βράδυ ήμουν τυχερή.

Η τύπισσα ήταν τέσσερα στα έξι.
Εκτός απο το πρώτο χαρακτηριστικό, δηλ. τη λεπτή τσιριχτή φωνή και το τελευταίο, δηλ. το δήθεν νάζι, διέθετε όλα τα υπόλοιπα κι έδενε το σετάκι.
Δεν έβαλε γλώσσα μέσα, κυριολεκτικά. Οι υπόλοιποι τρεις είναι ζήτημα αν κατάφεραν ν' αρθρώσουν καμιά δεκαριά προτάσεις. Και οι τρεις μαζί εννοείται.
Φυσικά, η γκόμενα είχε γνώση, γνώμη και άποψη για όλα, μα για όλα τα ζητήματα που απασχολούσαν την ίδια, κι είχε βάλει αμέτι μουχαμέτι να πείσει την παρέα της για την ορθότητα των απόψεών της αρχικά και στη συνέχεια το σύμπαν ολάκερο.

Έτσι, για μεγάλη μου τύχη (ή μάλλον για δική της μεγάλη τύχη αφού ήμουν κάπως ντεφορμέ εκείνο το βράδυ και με άλλου είδους διάθεση κι όχι κατεβάσματος των δώδεκα ευαγγελίων), πληροφορήθηκα (είτε το ήθελα είτε όχι), τα ακόλουθα:

-Διαθέτει σπίτι δικό της. Κάπου εκεί στα χαμόσπιτα της οδού Αχαρνών. (χμμμ)
-Το σπιτάκι το δικό της, εκεί στα "χαμόσπιτα" της Τρούμπας, σόρυ, της οδού Αχαρνών ήθελα να πω, το έχει πάρει με δάνειο. Το οποίο δάνειο δεν έχει αποπληρώσει ακόμα.
Και το οποίο δάνειο που δεν έχει αποπληρώσει ακόμα, το αποπληρώνει με το ενοίκιο που παίρνει απο το "χαμόσπιτο".
-Απορεί τα μέγιστα πως είναι δυνατό να τη φορολογεί το κράτος, για σπίτι που δεν έχει ακόμα αποπληρώσει και όχι μόνο αυτό αλλά είναι και η ίδια στα νοίκια. Η αγανάκτηση της κορασίδος όπως όλοι καταλαβαίνετε ήτο δικαία:
-"Μα είναι δυνατό, γαμώ τη μου, να μη μου εκπίπτει καμιά έκπτωση φέτος απο την εφορία; Εσένα βρε Τάσο, πόσα σου παραγράφει η εφορία;"
Φυσικά η ερώτηση ήτο ρητορική, διότι ο ταλαίπωρος Τάσος ούτε που πρόλαβε ν' απαντήσει.
Η γκόμενα συνέχισε ακάθεκτη να αραδιάζει τα παράπονά της:
-"Μα σου λεω, δε μου εκπίπτει τίποτα. Ούτε μια έκπτωση. Και δε το λεω εγώ, γιατί βλέπεις ξέρω απ' αυτά, αλλά να, φέτος που τα κάνανε σκατά στις Εφορίες, αναγκάστηκα να παω να πληρώσω ΚΑΙ λογίστρια. Ναι, ναι, άσε, τι να σου λεω.
Αλλά μιλάμε, της έριξα ένα μπινελίκωμα της μαλάκως (της λογίστριας για όσους δεν ακολουθούν τον συνειρμό), έτσι για να μάθει! Δε σε πληρώνω κυρά μου; Τι σκατά λογίστρια είσαι; Να μην μπορείς να βρεις κάτι να μου παραγράψει η Εφορία να πάρω κι εγώ καμιά έκπτωση;" (Εγώ νόμιζα πως ήθελε επιστροφή χρημάτων, αλλά όχι, η γκόμενα ήταν σίγουρη πως ήθελε να "πάρει" έκπτωση. Τες πα).

-Μάθαμε επίσης πως εκείνη δεν πρόκειται να πατήσει ποτέ το πόδι της ξανά σε χωριό, διότι, ως γνωστόν, τα χωριά έχουν κολλημένα μυαλά. Ναι βέβαια, τα χωριά... Κι επειδή έχουν κολλημένα μυαλά, είναι εύκολο να παρεξηγήσουν μια τόσο έξω καρδιά κοπελιά και να της κρεμάσουν κουδούνια και να την αποκαλούν τσόκαρο και ξέκωλο. Τι δεν το ξέρατε; Αυτό το ξέρουν όλοι! Δεν είναι δα και κανένα κρυφό μυστικό! (Βρε τα καημένα τα χωριά... Τόσα χρόνια μεταρρύθμιση κι εξευρωπαϊσμός, κι αυτά να έχουν ακόμα κολλημένα μυαλά. Λεω να παω να τους τραβήξω τ' αυτί).

-Ακόμη ενημερωθήκαμρε πως της αρέσει πολύ το παγωτό καϊμάκι, που το καλύτερο, όπως της είπε μια γνωστή της που μένει προς τα εκεί, το βρίσκεις στη "ΧΑΡΑ" της Οδός Πατησίων!
-Και που πέφτει αυτό; ρωτάει ο ταλαίπωρος γκόμενός της (Α, ναι, ξέχασα να σας πω, συνοδευόταν κιόλας).
-Ποιος να ξέρει; Κάπου στα Άνω Πατήσια, στα Κάτω Πατήσια, στο Γαλάτσι κοντά, κάπου σ' αυτές τις περιοχές μωρέ λεει. Αλλά που να ξέρεις απο κει πέρα τι γίνεται; Άντε να τρέχεις τώρα να βρεις...

Σωστά... Που να την ξέρει η γκόμενα τη ΧΑΡΑ... Το ιστορικό, πια, ζαχαροπλαστείο, στο τέρμα της "οδός" Πατησίων, που μεγάλωσε γενιές και γενιές και το ήξεραν ακόμα κι όσοι έμεναν στην Καισαριανή και το ξεκίνησε η κυρία Αριστέα, εκ Σμύρνης ερχόμενη το 1929, με πρώτο και καλύτερο το περίφημο εκμέκ της Χαράς... Που να ξέρει πως στα τραπεζάκια του μαζευόντουσαν οι πολιτικές νεολαίες μετά τη δικτατορία κι ότι φιλοξενούσε όλους τους έρωτες των γύρω σχολείων: 16ο Θηλέων, 18ο Αρρένων, Λεόντιος... Και γιατί να τα ξέρει όλα τούτα θα μου πεις;
Έλα μου ντε, γιατί;

Βρε ουστ απο δω, λεω εγώ.
Πλέμπες, βλαμμένες, ηλίθιες, μαλακοβιόλες γκόμενες.
Άϊντε στο Χόντο να πάρετε καμιά μάσκαρα ακόμα και μετά στα "σπα" να χάσετε τα κιλά απο τις σουβλακερί. Τρεξτε μετά στη Μύκονο κι έπειτα στη Σαντορίνη μην τυχόν και δε δώσετε το "παρών" και θυμώσει το ηφαίστειο.
Άντε μπράβο, γιατί μας ρουφάτε το οξυγόνο κι έχει μείνει και λίγο γαμώ την αγανάκτησή μου μέσα.
Ουστ.

11 σχόλια:

Η Κουρούνα είπε...

Υπάρχουν τέτοιες γκόμενες; Άντεεεεεεεεεε! Δεν το πιστεύωωωωωωω! Τι την ήθελες τη Χαρά και την ανέφερες τέτοια ώρα; Γαμωωωωωώωωω τηηηη μου!

Oneiros είπε...

Υπάρχουν τέτοιες γκόμενες;

Ρητορική ερώτηση, ξέρω' αλλά όχι μόνο υπάρχουν, είναι και πολλές (sofia, βρες περιγραφή για την συνομοταξία, δεν είμαι καλός σ' αυτά). Χειρότερο απ' το να (κάνεις πως) την ανέχεσαι σε παρέα ή διπλανό τραπέζι είναι να τη συνοδεύεις (συμβαίνει και στους "καλύτερους"). Συνήθως καταφέρνω να κάνω tune out κάτι τέτοιες περιπτώσεις (σαν την τηλεόραση, όταν παίζει διαφημίσεις), αλλά όχι όταν ανεβάζουν decibel. Κούραση...

dystropoppygus είπε...

Λοιπόν, ακόμη δεν έχω ξεκαθαρίσει αν το σωστό είναι "σουβλακερί" ή "σουβλασερί". Το δεύτερο μου ακούγεται κάπως πιό ..γαλλικό. Άσε που δένει και με το γεγονός ότι οι πίτες έρχονται σερί. Απόψεις;

ΥΓ - ωραίο το "λουκ", ωραιότερο το ύφος. :-)

λεμόνι δίχως όνειρα είπε...

Καταρχήν, δεν είναι σουβλακερί και αηδίες. Είναι "σαντουϊτσάδικο"!

(εδώ ο Θεσσαλλλονικιός(εγώ) σκύβει για να αποφύγει τις ιπτάμενες παντόφλες)

Στο θέμα μας τώρα. Με εκνευρίζουν και μένα τέτοια κοπέλες. Φαντάσου την έκπληξή μου όταν ερωτεύτηκα μία... Στραβός είναι ο έρωτας. Ευτυχώς, το ξεπέρασα σύντομα. Η μικρότερη σχέση που έκανα ποτέ...

Ανώνυμος είπε...

Τον γκόμενό της λυπάμαι εσύ την ανέχτηκες μόνο ένα βράδυ, ενώ αυτός... Βέβαια δεν ήξερε, δεν ρώταγε; Και φυσικά λυπάμαι και τη Σαντορίνη γιατί με κάτι τέτοιες άλλαξε σχήμα και όχι από το ηφαίστιο... όσο για το σουβλασερί σαντουιτσάδικο ακούγεται εξωτικό...

nikitas είπε...

mipos tin elegan efi?
perasame ena martirio to pasxa edo otan piga 3mero se filous mou sto londino kai mas fortothikan kati gnostoi tous apo ellada (opou i tipissa itan san auti pou les kai o filos tis ena isixo paidaki)

se katalabaino apolita
:)

Stefanos είπε...

Μου δωσες τροφή για να γράψω.. έρχεται το πράμα ζεστό ζεστό..

xxx είπε...

Φτου γμτ, πρώτα είδα του Estarian το post και μετά έφτασα στο δικό σου. Τεσπα, το σχόλιό μου εκεί ισχύει κι εδώ.
Και προσθέτω: Δεν είναι το μαρτύριο το μεγάλο να σου τυχαίνουν τέτοιες περιπτώσεις έξω για μια-δύο ώρες...ούτε και τόσο μεγάλο το να είσαι το ταίρι μιας τέτοιας περίπτωσης...το μαρτύριο το μεγάλο είναι να τις έχεις συναδέλφους και να υπομένεις 8 ώρες καθημερινά (πιο πολλές απ'ό,τι περνάς με την οικογένειά σου). (Αν παρατηρήσει κανείς το πληκτρολόγιό μου είναι γεμάτο δαγκωματιές για να μην αρχίσω και κατεβάζω καντηλέρια)

Τυπος Νυχτερινος είπε...

Εστάριαν, λύθηκε η παρεξήγησις, νο; Τύπισσα ο Τύπος...λολ
Νίβα, σε λυπάμαι και σε συμπονώ αφάνταστα. Έχω παρόμοια περίπτωση στο γραφείο, αλλά κάπου αντέχεται καλύτερα διότι α) τη μπινελικώνω αβέρτα και καρφί δε μου καίγεται β) έχει δυσλεξία (ή έτσι τουλάχιστο λεει) οπότε κάπου δίνω τόπο σην οργή και γ) όσο και να της κατεβάζω καντήλια δεν παίρνει χαμπάρι κι ούτε ιδρώνει τ' αυτί της.
Θα μου πεις τώρα, καλό είναι αυτό; Ναι, διότι εκτονώνομαι εγώ... κάτι είναι κι αυτό.

Stefanos είπε...

Ναι ναι λύθηκε η παρεξήγηση :)
Μπινελίκωνέ την την μπαζόλα! Πέτα της τασάκια. Καλάθια αχρήστων. Πέτα την ΜΕΣΑ στο καλάθι αχρήστων.
Ή ακόμα καλύτερα
ΠΕΣ ΤΗΣ ΟΤΙ ΠΑΧΥΝΕ ΚΑΙ ΟΤΙ Η ΜΑΣΚΑΡΑ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ!
Και μετά φώναξέ με να έρθω με την φωτογραφική μηχανή γιατί θα ακολουθήσει ξεμάλλιασμα.. :)

Τυπος Νυχτερινος είπε...

Εστάριαν, η περίπτωση είναι πιο δύσκολη απ' ότι φαντάζεσαι, μη σου πω και αρκετά ανησυχητική. Κι αυτό γιατί παρόλο που κάνω όσα λες (και πως πάχυνε της έχω πει και πως βάφεται σαν καρνάβαλος), εκείνη όχι μόνο δεν αγχώνεται, αλλά φροντίζει να αντιγράφει κιόλας ό,τι κάνω εγώ.
Μπρρρ... κάτι σαν "νέα γυναίκα, μόνη, ψάχνει..."

People I know

Ο Νίκος. Εξαιρετική κιθάρα. Κάμποσα χρόνια σε ωδείο στην κλασσική, μετά ηλεκτρική, είχε ταλέντο, ήταν νέος, είχε εμφάνιση. Δούλεψε πολύ, δο...