Η καριέρα που (δεν) διάλεξα.

Σάββατο πρωί, ηλιόλουστη η μέρα, κι η διάθεσή μου αρκετά καλή.

Λυπάμαι λοιπόν που σε μια τόσο όμορφη μέρα, θ' αναγκαστώ να πικράνω κάποιους απ' όσους μου έγραψαν προσωπικά στο email του μπλογκ μου.

Λοιπόν δυστυχώς καριέρες ο άνθρωπος διαλέγει στα νιάτα του... Σαφώς και στην πορεία της ζωής του μπορεί ν' αλλάξει γραμμή πλεύσης και κατεύθυνση, να βρεθεί από εκτιμητής τέχνης ας πούμε πωλητής ακινήτων, από ηλεκτρολόγος εστιάτορας, από λογιστής τηλεπαρουσιαστής, και δε συμμαζεύεται.
Η ζωή έχει τα δικά της γυρίσματα κι εγώ επίσης βρέθηκα μες τα χρόνια να κάνω ένα σωρό διαφορετικές κι ετερόκλητες δουλειές κι αυτό είναι καλό...
Αλλά πως να το κάνουμε, όντως κάποιες καριέρες, καλό είναι να τις ξεκινά κανείς νωρίς, για να προλαβαίνει αν μη τι άλλο να αποκτήσει εξειδίκευση.

Έτσι, λυπάμαι βρε καρντάσια, αλλά ισχύουν τα κάτωθι:

-Δεν έχω εξειδίκευση σε "σπέσιαλ υπηρεσίες" που αμείβονται με την ώρα.
-Δεν έχω εξειδίκευση σε "τρίο", ούτε σε "κουαρτέτο", ούτε στο "όσο πιο πολλοί τόσο πιο καλά".
-Ούτε εγώ, ούτε ο φίλος μου έχουμε την παραμικρή διάθεση να προσθέσουμε μια πολυθρονίτσα στην κρεβατοκάμαρα και να προσκαλέσουμε κάποιον να παρακολουθεί την όποια μεταμεσονύκτια δράση λάβει χώρα. Την πόρτα της κρεβατοκάμαράς μου την ανοίγει μονάχα ο Νέλλος, όταν θέλει να έρθει να χωθεί στα πόδια μας και να κοιμηθεί παρέα, κι είναι ο μόνος που έχει το προνόμιο, οπότε σόρι κι εδώ.
-Δεν μπορώ να ικανοποιήσω τη φαντασίωση του ευγενέστατου κυρίου που θα ήθελε να με δει "παρέα" με τέσσερις (γιατί άραγε τέσσερις; γιατί όχι τρεις ή πέντε; κοίτα που την απορία θα μείνω), Νιγηριανούς. Όπως μου έγραψε και κάποιος φίλος, οι Νιγηριανοί είναι περήφανος λαός με μεγάλη ιστορία, και παρόλο που έβγαλαν κακό όνομα στην Ευρώπη και στη γειτονιά μου αφθονούν, όχι αγαπητέ φίλε, δεν μπορώ να πάω να πιάσω τέσσερις από την πλατεία Αμερικής όπου μαζεύονται τα βράδια για να ικανοποιήσουμε τη φαντασίωσή σου, λυπάμαι.
-Δεν χρειάζομαι τραπεζάκι, υποπόδιο, οικιακό σκλάβο ή pet (δεν ξέρω καλά και τις ορολογίες και γίνομαι ρεζίλι η γυναίκα κοίτα να δεις), έχω και pets απ' τα κανονικά, τα τετράποδα, και τρεις γάτες πίστεψέ με φτάνουν μια χαρά για pets, έχω και τραπεζάκι του καφέ και τα υποπόδια δε τα χρησιμοποιώ.
-Τέλος δυστυχώς, ούτε αυταρχική αφέντρα είμαι, βλέπεις δεν τα αντέχω τα δεκαπεντάποντα τακούνια στιλέτο, έχω ένα θεματάκι με τη μέση μου, κι άμα τα φορέσω έστω και μισάωρο θα τεζάρω δυο εικοσιτετράωρα ανάσκελα, οπότε δε λέει φίλε μου, καταλαβαίνεις..

Τι να γίνει έτσι έχουν τα πράγματα φίλε gamitron@tade, sm@tade, 4urfeet@tade, soulslave@tade, amwnra@tade, και υπόλοιποι tade@tade.

Σο σόρι, κατανοώ ότι προφανώς μιλάμε για μια καριέρα επικερδή, κι ίσως και να χεζόμουν στα φράγκα έτσι και την επέλεγα, αλλά είναι η καριέρα που δεν επέλεξα.
Ας πρόσεχα θα μου πείτε, σαφώς και δίκιο ίσως να έχετε, όπως και να 'χει όμως, μη μου γράφετε πλέον.

Δε θα σας απαντήσω και βαρέθηκα να σβήνω emails.

Πέραν αυτών, υπάρχουν κάτι ωραίοι, κάτι πολύ ωραίοι άνθρωποι εκεί έξω. Κάτι ωραίοι τύποι που χαίρεσαι να τους βλέπεις κι ανοίγει η ψυχή σου να τους μιλάς.
Ντέμη, το ξέρεις δα φαντάζομαι πως είσαι ένας από αυτούς, ναι;

Σ' όλους αυτούς τους ωραίους τύπους εκεί έξω, τις καλημέρες μου και καλό σαββατοκύριακο!