Σε παρακαλώ, παππού Θεέ...

Χρόνια, χρόνια πίσω, τότε που ήμουν πιτσιρίκι στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, και πίστευα ακόμη ακράδαντα στην παρουσία του θεού, προσευχόμουν αποκαλώντας τον "παππού Θεέ", όπως τον έλεγε κι ο Μέλιος, στο Συννεφιάζει του Λουντέμη όταν προσευχόταν για τον μικρό Σουκρή...

Επιπλέον, τον δικό μου τον παππού τον είχα χάσει όταν ήμουν δεν ήμουν τεσσάρων και ίσα που τον θυμόμουν. Αλλά φανταζόμουν ότι κάτι τέτοιο ήταν κι ο Θεός βρε παιδί μου. Κάπως σαν τον παππού μου θα 'ταν, αφού έτσι τον έλεγε κι ο Μέλιος... Κι έτσι έκανα κι εγώ λοιπόν.. Καθόμουν στο κρεβάτι μου τις νύχτες κι άρχιζα: <Σε παρακαλώ, παππού Θεέ...>, παρακαλώντας μια για το ένα και μια για το άλλο.

Επίσης, τότε χρόνια πίσω, το φεγγαράκι τις νύχτες για μένα, ήταν συνδυασμένο με το παιδικό τραγουδάκι "φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ, να πηγαίνω στο σχολειό, να μαθαίνω γράμματα, γράμματα σπουδάγματα, του Θεού τα πράγματα".
Το κοίταζα τα βράδυα απ' την ταράτσα του πατρικού σπιτιού μου όπου ήμουν συνήθως σκαρφαλωμένη και καθισμένη στα... κεραμίδια, σαν τις κεραμιδόγατες που μάζευα, και του 'κλεινα το μάτι, και του 'λεγα το τραγουδάκι του... Έτσι το 'βλεπα, ότι το φεγγαράκι θα χαίρεται που του 'λεγα το ωραίο τραγουδάκι που είχαν γράψει για λογαριασμό του και ότι επίσης θα με προσέχει κι αυτό όπως κι ο "παππούς Θεός" από εκεί πάνω.

Τώρα, χρόνια μετά, ο 'παππούς Θεός' έχει αλλάξει όνομα και μορφή αλλά και ιδιότητα.
Τώρα τον έχω ντύσει περισσότερο στο μυαλό μου με τους στίχους του Ορφέα Περίδη στο Μεταφυσικό του:
... Πονηρέ θεούλη, πατάς εκεί που μας πονάει,
και τ' άλλο πόδι σηκωμένο σ' ένα τσάμικο,
τη φούντα σου τινάζεις
και στην αιώνια ζωή μας κατεβάζεις...

Κι όσο για το φεγγαράκι, ο Περίδης με καλύπτει μια χαρά με τη συνέχεια των στίχων του:
...Φεγγάρι φέγγε μου να περπατώ στη νύχτα
ούτε και 'συ έχεις θεό μήτε πατρίδα
μόνο φωτίζεις
στην ακρόπολη τα παραμιλητά μου προσδιορίζεις...

Γι' αυτό σήμερα θα ζητήσω βοήθεια από εσάς τους υπολοίπους, που ίσως δε σας τέλειωσαν στην πορεία των χρόνων οι θεοί και τα φεγγαράκια.

Ο Λάκις μου, έχει χτυπήσει άσχημα στο κεφαλάκι του. Έπαθε σοβαρό αιμάτωμα με συνέπεια να χάσει το ένα του ματάκι και τώρα να παλεύει για τη ζωούλα του.
Κι όλα αυτά ένα μόλις μήνα πριν έρθει η ώρα να τον επιστρέψω στη μαμά φύση για να βρει το δρόμο του παρέα με τα υπόλοιπα πουλάκια εκεί έξω, κι αφού για έξι μήνες πάλεψα να τον αναστήσω να τον βοηθήσω να ζήσει και να μεγαλώσει, να γίνει ενήλικο γερό και δυνατό για να μπορεί να ζήσει μόνο του ελεύθερο.

Για την ώρα τον φιλοξενούν στο σύλλογο Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής, τον Άνιμα, στην Καλλιθέα, και κάνουν ό,τι μπορούν για να τον φροντίσουν.

Όσο κι αν στεναχωριέμαι, όσο κι αν δένεται το στομάχι μου κόμπος, όσο κι αν σκάζω και κλαίω, δε με νοιάζει πια που έχασε το ένα του ματάκι. Ούτε και που δε θα μπορέσω να τον αφήσω τελικά ελεύθερο, κι ας το ήθελα τόσο. Ο Λάκις δε θα μπορέσει να ζήσει πια στη φύση. Αν ήταν γατούλα, ή σκυλάκος ή κάποιο άλλο ζωντανό θα τα κατάφερνε, αλλά ως πουλί δε θα τα καταφέρει. Το ξέρω λοιπόν ότι θα αναλάβω τη φροντίδα του στο σπίτι για όλη την υπόλοιπη ζωούλα του και θα βρεθούμε ξανά στο μηδέν για να μάθει, να προσαρμοστεί στη νέα του πραγματικότητα και θα τον ταίζω πάλι στο χέρι και θα πρέπει να μείνει σε κλουβάκι κι όλα αυτά, αλλά δε με νοιάζει πια.
Το μόνο που θέλω είναι να τα καταφέρει και να ζήσει.

Σήμερα πήγα να τον δω και πέρασα μια ώρα στο Κέντρο, κρατώντας τον αγκαλιά, μιλώντας του και χαϊδεύοντάς τον, δίνοντάς του νεράκι κάθε τόσο και προσπαθώντας να τον κάνω να φάει λίγα σποράκια... Αρκετή ώρα μετά τσιμπολόγησε λίγα, αναθάρρησε λιγάκι, τίναξε τα φτεράκια του, σκαρφάλωσε στο χέρι μου, ανέβηκε στον ώμο μου, κι ύστερα γύρισε στην αγκαλιά μου και κούρνιασε εκεί για ώρα.

Έχω μαζέψει και βοηθήσει ένα σωρό αδέσποτα ζωντανά στη ζωή μου, γατιά και σκυλιά, αλλά με τον Λάκι σπαράζει η ψυχή μου και δεν αντέχω άλλο.
Δεν αντέχω, γι' αυτό ξαναλέω, σήμερα θα ζητήσω βοήθεια από όλους εσάς εδώ, που ακόμη δε χάσατε θεούς και φεγγαράκια.

Κάντε μια ευχή, κάντε μια μικρή προσευχή να τα καταφέρει ο μικρός Λάκις, να ζήσει κι ας είναι με ένα ματάκι.
Εγώ απλά δεν έχω άλλα δάκρυα να χύσω, δεν έχω άλλες ευχές να σκορπίσω στ' αυτιά του σύμπαντος, δεν έχω ούτε άλλες προσευχές, ούτε άλλη ψυχραιμία και δεν αντέχω άλλη μια απώλεια τώρα.
Όχι τώρα..