Η ευτυχία

είναι στιγμές στη ζωή μας, αυτό μονάχα, στιγμές σαν φωτογραφικό φλας.

Και κάποιες απ' αυτές μπορεί να κρατούν χρόνια, άλλες μήνες, άλλες μέρες κι άλλες ώρες. Ποιος μπορεί να πει ότι αξίζουν λιγότερο οι στιγμές ευτυχίας που είναι μονάχα αυτό, στιγμές, ώρες, μέρες;
Κι αν το πει, τι με νοιάζει εμένα; Εγώ μαζεύω στιγμές ευτυχίας, ώρες, μέρες... κι αυτές μου ξύπνησαν κι άλλες, παλιότερες, και τώρα αναβοσβήνουν όλες μαζί στο μυαλό μου, παλιές και καινούριες, σαν αστεράκια στον ουρανό, σαν φλας στο σκοτάδι...

Ανατολή ηλίου στον Άη-Γιάννη να με ξυπνά το φως του ήλιου κι η θάλασσα να βάφεται με χίλια χρώματα, η Βίκυ κάνει τα πρώτα της βήματα στον Πλατανιά, μια ολόκληρη νύχτα στο μπαλκόνι ενός παλιού σπιτιού στη Χώρα, η γέννηση του Κώστα, η γιαγιά Κυρατσώ και το γλυκό κυδώνι, κοπάνα με τη Μαίρη για καφέ στην Ιωνία, η εκπομπή του πειρατικού στούντιο 2-16, η θέα απ' τα κάστρα της Θεσσαλονίκης, τα γενέθλια των δεκαοχτώ, το πρώτο μπλουζ στο πρώτο μου πάρτι, ωτοστόπ με τη Δέσποινα στη Χαλκιδική, ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη, το μεγαλύτερο αυγουστιάτικο φεγγάρι στην Παλιά Χώρα, η πρώτη φορά που είδα το Χρήστο από κοντά στην παραλία του Βόλου, ο Κωστής καθισμένος στο κιόσκι στο μαγαζί, το πρώτο πετυχημένο μου κοκτέιλ, η μπάντα στο Σεργιάνι, γέλια στα μισά της νύχτας πάνω από έναν καμένο μουσακά, η Γιάννα στο Θησείο με τον Κανέλλο, πέντε ώρες πρόβα στο στούντιο του Τζίνο για να βγει η αφήγηση του Καβάφη, το πρώτο μου πτυχίο, ο Βασίλης μαζί με μεγάλη παρέα στο Καφέ Σαντάν, οι κουραμπιέδες που έφτιαχνα μαζί με τη μάνα μου, το κλειδί του πρώτου μου σπιτιού στη Λάρισα, βουτιά στα νερά του Αιγαίου νύχτα, μια μικρή τριανταφυλλιά σε γλάστρα, καντάδα κάτω απ' το μπαλκόνι του Σπύρου, τα χάδια του Μπιτιγιού, ο Γιώργος να κατεβαίνει νύχτα σ' έναν καρόδρομο χωρίς φώτα να με βρει στο νησί, το ζεϊμπέκικο του Τάσου στη Θεσσαλονίκη, το εγώ είμαι εδώ για σένα του Χρήστου, το δυνατό του γέλιο, διακοπές στο Πήλιο με τον Γιάννη στα κλεφτά, το ταξίδι που ξεκίνησε για τη Ζαγορά και κατέληξε στην Αθήνα, το κάστρο της Ναυπάκτου μια νύχτα με αέρα, το μουσούδι του Έκτορα, μια νύχτα στο σπίτι του Νικόλα με ντέφι και αργιλέδες, το μπουζούκι του Αλεξέϊ, ο πρώτος μου μισθός, ο Θοδωρής το "φιλαράκι" που του "χρωστάω" ένα εκατομμύριο, η συναυλία στο Λυκαβηττό για τον θείο μου, η παλιά μου μηχανή που μέτραγε μαζί μου τα χιλιόμετρα στην άσφαλτο, πυρετός 39 κι εγώ στα Κτελ για Αθήνα χωρίς να με νοιάζει ο πυρετός, παγωτό βατόμουρο Δεκέμβρη μήνα, τηλεφώνημα απ' την Αγγλία που μου ξανάφερε απ' το πουθενά έναν παλιό φίλο, ύπνος στην αιώρα στο πολύχρωμο σπίτι του Άλεξ, μεθύσια στην Κέρκυρα παρέα με φίλους από Αυστρία, ο Μιχάλης όταν έπαιζε το Caruzo με το άλτο σαξόφωνό του, κάθε φλιτζάνι καπουτσίνο, η πρώτη ντάλια που άνθισε στο καινούριο μου σπίτι, να μαγειρεύουμε αστακομακαρονάδα μαζί με τη Φιλίτσα, η μέρα που ο νονός μου βγήκε απ' το νοσοκομείο γερός, ένα εξάμηνο χαμένο εξαιτίας ενός τρικούβερτου γλεντιού στην ταράτσα μιας μονοκατοικίας, η μέρα που περπάτησα ξανά μετά το ατύχημα, το καφέ δερμάτινο φόρεμα που αγοράσαμε με τη Ρένα, το Εκεί Ψηλά μελοποιημένο απ' το Βασίλη, ένα γράμμα που έφτασε στα χέρια μου με ένα χρόνο καθυστέρηση, μια μικρή, διπλή, ασημένια βέρα, πρωτοχρονιά στον Αη-Γιώργη του Λυκαβηττού, Πάσχα στην παναγία-τρύπα, δίπλα στη θάλασσα, Αθήνα - Βόλος με τη μηχανή, ο Κωστής στη Σκόπελο, ένα φιλντισένιο σταυρουδάκι στο λαιμό μου, ο Τάσος να χτυπάει την πόρτα όταν δεν τον περίμενα, ένα μπουκάλι άρωμα που ταξίδεψε ένα μήνα για να φτάσει ως τα χέρια μου, η φωνή της Μέλπως στα παλιά ρεμπέτικα, το μεταξωτό πουκάμισο του Καρμπά, τα κρυστάλλινα ποτηράκια της γιαγιάς μου που έσωσα απ' το χαμό, το πρώτο μου βιβλίο, και δέκα μέρες χαρισμένες από σπόντα, χωρίς να το περιμένω, χωρίς να το φαντάζομαι.
κι ακόμα...
η στιγμή που άνοιξα την πόρτα κι αντίκρισα τον Γιώργο, η στιγμή που βρέθηκα για πρώτη φορά στην αγκαλιά του και η κάθε στιγμή που αντικρίζω τη φάτσα του κι ακούω τη φωνή του.

Στιγμές.

Έχω ξεχάσει σίγουρα πολλές.
Σίγουρα όμως δεν ξέχασα τις τελευταίες.

Άγιος ο Έρωτας - Γ. Ανδρέου