Ωραίο μου πλυντήριο

Όχι, δε λεω για την ταινία του Στήβεν Φρίαρς...
Για το δικό μου το πλυντήριο λεω.
Αυτό που μου κανε δώρο η μαμά μου και που έχω στο σπίτι μου και που αδιαμαρτύρητα τόσο καιρό πλένει στοίβες ρούχα (μακάρι να μου τα σιδέρωνε κιόλας, αλλά αυτό είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία).



Χτες αργά το βράδυ λοιπόν, αξιώθηκα η ανεπρόκοπη να βάλω πλυντήριο.
Σήμερα το πρωί που πήγα ν' απλώσω τα ρούχα με περίμενε μια έκπληξη. Βρήκα μέσα στον κάδο ένα ροδακινί μπουρνούζι, μερικά πορτοκαλί εσώρουχα και κάτι τι σερτ σε χρώμα έντονο πράσινο-θαλασσί...
Για λίγο έμεινα σα χάνος να τα κοιτάζω.
Τα δικά μου ρούχα ήταν αυτά;
Εγώ χτες βράδυ είχα βάλει για πλύσιμο ένα μπεζ ανοιχτό μπουρνούζι, μερικά λευκά εσώρουχα και κανά δυο τι σερτ σε χρώμα ανοιχτό γαλάζιο.

Τραβώντας το τελευταίο ρούχο απο τον κάδο, μου λύθηκε η απορία.
Ήταν ένα έντονο φούξια μπλουζάκι, που ένας Θεός ξέρει πώς, το έχωσα κατά λάθος μαζί με τα υπόλοιπα.

Ρε τι σου κάνει ένα μικρό, τόσο δα, φούξια μπλουζάκι, σκέφτηκα, κι έσκασα στα γέλια.

Υπό άλλες συνθήκες μπορεί να έβριζα την τύχη μου (ή μάλλον τη χρόνια αφηρημάδα και βιασύνη μου), αλλά σήμερα το πρωί μου φάνηκε πολύ ωραίο αυτό που συνέβη.

Τελικά το πώς θα δεις ένα γεγονός, αν θα σε κάνει να τσατιστείς ή να σκάσεις στα γέλια είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό.

Και στο κάτω-κάτω, πάντα ήθελα ένα ροδακινί μπουρνούζι.

Με γειά μου λοιπόν...

Κανείς που να θέλει να του βάλω πλυντήριο; Θα του κάνω τζάμπα ανανέωση στα ρούχα του...