Πες στον Κανέλλο, ακόμα τον ψάχνω.

Είσαι φιλόζωος; Είχες ποτέ δικό σου ζωντανό; Σκυλί, γατί, ψάρι, πουλί, τρωκτικό, ερπετό, γουοτέβερ;
Κάτσε εδώ να τα πούμε.

Είσαι φιλόζωος αλλά δεν έτυχε να έχεις ποτέ δικό σου ζώο; Παρόλα αυτά έχεις χαϊδέψει το σκυλί του γείτονα, τη γάτα της κολλητής σου, το αδέσποτο στις διακοπές, τους έριξες ένα κομματάκι απ' το χάμπουργκερ που τρως, απ' την τηγανιτή μαρίδα στην ταβέρνα;
Κάτσε κι εσύ.

Είσαι φιλόζωος αλλά δε θες να έχεις δικό σου ζώο, γιατί δεν μπορείς ν' αναλάβεις τη μεγάλη ευθύνη του και τα όσα αυτή συνεπάγεται; Κάτσε στην παρέα.

Έχεις φοβία με τα ζώα, για κάποιο λόγο φοβάσαι τα τετράποδα, δίποδα, φτερωτά, λεπιδωτά, ή γουοτέβερ ζωντανά, δε τα θες κοντά σου γιατί ας πούμε σου αγγίζει τη γάμπα η ουρά της γάτας και παθαίνεις λαλά, αλλά παρόλα αυτά δε θα πείραζες, χτύπαγες, πλήγωνες, τρόμαζες, κλότσαγες ποτέ ζωντανό; Εντάξει είσαι, κάτσε κι εσύ.

* * * * *

Είσαι φιλόζωος γιαλατζί;
Από 'κείνους που κάποτε πήραν ένα κουτάβι, ένα γατί, ένα κάτι τέλος πάντων και μετά το βαρέθηκαν; Και μετά το πέταξαν στο δρόμο; Ή το πήγαν και το παράτησαν σε ένα πάρκο, ή κοντά σε μια ταβέρνα , ή στου διαόλου τη μάνα όταν η γκόμενά σου, ή ο γκόμενός σου πάτησαν πόδι, ή όταν ήθελες να φύγεις διακοπές και δεν είχες τι να το κάνεις;

Ή από 'κείνους που παράτησαν το κυνηγόσκυλό τους δεμένο σ' ένα δέντρο να ψωμολυσσάει όταν πια ήταν γέρικο για να τους ξετρυπώνει θηράματα; Εκτός βέβαια κι αν είσαι απ' αυτούς αλλά είσαι "μεγαλόψυχος" και φρόντισες να το ξεκάνεις με μια ντουφεκιά της κυνηγετικής σου καραμπίνας όσο εκείνο σε κοίταζε στα μάτια γεμάτο εμπιστοσύνη κουνώντας την ουρά του;

Είσαι από 'κείνους τους καλούς φιλόζωους που δεν στειρώνουν το ζώο που έχουν μες το σπίτι τους για να μη του "στερήσουν τη χαρά του σεξ", αλλά στ' αρχίδια τους για τη βλάβη στην υγεία του από τις απανωτές γέννες αν είναι θηλυκό και δε διστάζεις να πετάξεις τα νεογέννητά του στα σκουπίδια, στ' αρχίδια τους για τους κινδύνους που διατρέχει από καβγάδες με αντίπαλα ζώα αν είναι αρσενικό και για το πόσα άλλα αδέσποτα δημιουργεί το ζώο τους;

Είσαι ένας απ' αυτούς τους γελοίους μαλάκες που πήραν το ζώο γιατί ήταν "χαριτωμένο" αλλά μετά διαπίστωσαν ότι τους έπαιρνε πολύ χρόνο και πολύ φροντίδα, τους στερούσε απ' τους φίλους, την κοινωνική ζωή, τα γαμήσια, το ποτάκι, τις διακοπές; Κι όταν το διαπίστωσες αυτό το παράτησες δεμένο στη βεράντα αν ήταν σκύλος, στο πίσω μπαλκόνι, στην αυλή και το παράτησες στην έρμη την πουτάνα την τύχη του, και το θυμόσουν όταν σε ενοχλούσε το γάβγισμά του και το νιαούρισμά του κι έβγαινες είτε βρίζοντας για να το φοβίσεις και να χωθεί στην τρύπα του ή στο κλουβί του ή άν πάλι είχες γαμήσει καλά το προηγούμενο βράδυ, έβγαινες να του πετάξεις φαί; Μήπως πάλι όταν ήρθε η ώρα να φύγεις για διακοπές, αποφάσισες ότι η μόνη λύση ήταν να το παρατήσεις μόνο του για όλο το μήνα που εσύ ξεκουραζόσουν;

Μήπως πάλι είσαι από ένα άλλο, ξεχωριστό είδος φιλόζωου, που "αγαπάει" και "προσέχει" μόνο τη συνομοταξία ζώου που εκείνος "θεωρεί" κατάλληλο ν' "αγαπηθεί"; Ας πούμε είσαι φιλόσκυλος αλλά τις γάτες τις μισείς θανάσιμα, κι όταν βγάζεις τον γαμάουα σκύλο σου βόλτα τον μαθαίνεις να επιτίθεται και να κυνηγάει όποια αδέσποτη γάτα έχει την ατυχία να διασταυρωθεί μαζί σας; Ή ακόμα καλύτερα, όπου βρεις εσύ αδέσποτη ή και σπιτική γάτα, φροντίζεις μετά χαράς να της ρίξεις μια κλωτσιά, μια πέτρα, να την δηλητηριάσεις με φόλα, να την πατήσεις με το αμάξι;

Μπας κι είσαι από κάτι άλλους βαρεμένους με πετριά γερή στον υποτιθέμενο εγκέφαλό τους, που θεωρούν ζώα άξια για να τα έχουν κοντά τους μόνο όσα έχουν πετιγκρί, και προγόνους με καταβολές στη βασιλική οικογένεια της Αγγλίας; Και που στάζεις ένα σκασμό λεφτά για να στο φέρουν απ' τα εξωτερικά για να το 'χεις να κάνεις μετά φιγούρα; Και ταυτόχρονα θεωρείς όλα τα μη γαλαζοαίματα, μη ράτσας ζωντανά "κακά" ζώα με "κακό" χαρακτήρα, "ακατάλληλα" για συντροφιά, αφού όπως όλοι ξέρουμε μόνο τα ζώα ράτσας έχουν οοοόλα τα καλά προσόντα;

Ακόμα χειρότερα, μήπως είσαι από 'κείνη τη μεγάλη ομάδα του μικροτσούτσουνου, οικογενειάρχη υπανθρώπου, ή της αγάμητης αξιοπρεπούς καριόλας κατίνας της γειτονιάς, που θεωρεί τα ζώα σιχαμένα και βρώμικα και τα μισεί μ' όλη τη δύναμη της ψυχωτικής διάνοιάς του;

Από εκείνους που μαθαίνουν στα σιχαμένα μπάσταρδα κωλόπαιδά τους να βασανίζουν το γατί, το τζιτζίκι, το πουλί, να παίρνουν με τις πέτρες το σκύλο; Είσαι απ' αυτούς που όπου συναπαντηθούν με αδέσποτο σκούζουν και τσιρίζουν και τρέχουν να μαζέψουν το μούλικο μη τους το μαγαρίσει η επαφή;

Είσαι απ' αυτούς που σκορπάνε φόλες για να ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τα αδέσποτα; Είσαι σαν κάτι άλλους καλόψυχους χριστιανούς που κλωτσάνε τα μπολάκια με το νερό που βρίσκουν στις γωνίες των δρόμων ώστε να "ψοφήσουν μια ώρα αρχύτερα" τα σιχαμένα αδέσποτα που τριγυρνάνε μες τη ζέστη λιώνοντας τις πατούσες τους στο τσιμέντο της Αθήνας;

* * * * *

Παρακαλώ πολύ ΤΩΡΑ, όσοι αναγνωρίζετε τον εαυτό σας στις κατηγορίες ανάμεσα στους αστερίσκους, ΠΑΡΤΕ ΤΟΝ ΜΠΟΥΛΟ.

Αν είσαι ένας απ' αυτούς ΜΗΝ μου κατσικωθείς εδώ, μη διαβάσεις περισσότερα, μη μου πεις τη γαμημένη γνώμη σου.

Εξαφανίσου, διακτινίσου, σάλτα και γαμήσου, ψόφα, και μην τολμήσεις να βρεθείς στο δρόμο μου, μην τολμήσεις ν' ανασάνεις δίπλα μου και μου βρωμίσεις τη μέρα.

Για όλους τους υπόλοιπους.

Το Σάββατο στις 18/7 τα ξημερώματα, χάθηκε ο Νέλλος ο Κανέλλος.

Πήδηξε από το μπαλκόνι μας στον 4ο στη διπλανή ταράτσα, κάτι που έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν και που και τα υπόλοιπα δύο γατιά μας κάνουν συχνά. Από τις διπλανές ταράτσες έρχονται συστηματικά δυο άλλες αδέσποτες γατούλες που τις ταΐζουμε στο μπαλκόνι και γνωρίζονται με τις δικές μας. Συχνά λοιπόν, ο Νέλλος και τα υπόλοιπα γατιά μας έβγαιναν στις δίπλα ταράτσες κι έπαιζαν, κυνηγιόντουσαν με τις άλλες, ή απλώς άραζαν στον ήλιο, και σε λίγες ώρες ήταν πάντα πίσω, ή τουλάχιστον έτρεχαν πάντα όταν τους φωνάζαμε για φαγητό.
Έτσι δεν ανησύχησα καθόλου όταν το βράδυ του Σαββάτου βγήκαν όλα στις δίπλα ταράτσες κι άρχισαν τα παιχνίδια και τα τρεχαλητά.

Λίγες ώρες μετά που τα φώναξα για φαγητό, ήρθαν όλα τρέχοντας εκτός από τον Κανέλλο. Και πάλι δεν ανησύχησα, καμιά φορά εξερευνούσε κι αργούσε λίγο παραπάνω. Όμως όταν άρχισε να ξημερώνει, με ζώσαν τα μαύρα φίδια. Στις τέσσερις το πρωί ήμασταν ήδη στο δρόμο και ψάχναμε παντού.

Την επόμενη μέρα ανεβήκαμε στις δίπλα ταράτσες, ψάξαμε παντού, αποθηκάκια και κτίσματα, κατεβήκαμε με σκάλες υπηρεσίας στους φωταγωγούς και χωθήκαμε σε κάτι άθλια βρωμερά υπόγεια, αλλά Κανέλλος πουθενά!

Όλες αυτές τις μέρες έχουν λιώσει τα πόδια μας στο περπάτημα, κάθε νύχτα, και μετά πάλι κάθε ξημέρωμα πριν αρχίσουν να κυκλοφορούν τα αυτοκίνητα, τον φωνάζουμε παντού κουνώντας του το κουτάκι με την ξηρά τροφή, αλλά ως τώρα τίποτα.

Τύπωσα 30 αφίσες και έβαλα στη γειτονιά, ενημέρωσα όσους γείτονες και καταστηματάρχες μπορούσα, ανέβηκα και πάνω από την Πατησίων, έφτασα μέχρι την πλατεία Φωκίωνος και άφησα και αφίσα στον κτηνίατρο της γειτονιάς.

Έχω αρρωστήσει. Σωματικά και ψυχικά. Για πρώτη φορά από τότε που έμεινα άνεργη, λέω πάλι καλά. Γιατί αν είχα να πάω σε δουλειά, αν είχα να βγάλω οχτάωρο σε γραφείο, ή που θα με σουτάριζαν ή που θα έφευγα μόνη μου. Να την έβγαζα καθαρή χλομό το κόβω πάντως.

Τώρα σιγά-σιγά με πλημμυρίζει η οργή. Και το χειρότερο, δεν έχω με ποιον να οργιστώ. Τέτοιες ώρες τσατίζομαι που δεν πιστεύω σε θεούς, θα ήταν παρήγορο να έχω κάποιον να βρίζω ή να προσεύχομαι. Αλλά τέτοια βερσιόν δεν έχει.
Εύχομαι μονάχα να μην είναι κανείς από τους εντός αστερίσκων τυχερός και βρεθεί κάποια απ' αυτές τις μέρες στο δρόμο μου. Θα με δείτε στα κανάλια, μόνο αυτό σας λέω.

Κανέλλο, όπου κι αν είσαι γύρνα. Εγώ σε ψάχνω ακόμα. Και θα σε ψάχνω όσο πάρει. Γύρνα σκασμένο γατί και σου υπόσχομαι να σ' αφήνω ν' ανοίγεις το ψυγείο, ν' ανοίγεις όλα τα ντουλάπια και να μασουλάς ότι θες. Και τα κουλουράκια της Γιάννας. Γύρνα μονάχα.