Παρασκευή, Οκτωβρίου 15, 2010

Ψυχοθεραπεία

Ο τελευταίος γιατρός που επισκέφτηκα για το πρόβλημα με τον ώμο μου (το τι συνέβει στο μεταξύ και τις διαφορετικές διαγνώσεις που είχα, θα τα πούμε σε άλλο ποστ), με συμβούλεψε να κάνω πράγματα που με κάνουν και νιώθω καλά, οτιδήποτε για να μειωθεί το στρες και το άγχος, γιατί αλλιώς λέει, δεν πρόκειται να συνέλθει ο ώμος...

Εντάξει γιατρέ, τα έβαλα κάτω και τα μέτρησα τα πράγματα.. Να κάνω μερικά ταξιδάκια στο Μαρόκο ξανά, πράγμα που θα με έκανε μάλλον περδίκι, δε με παίρνει.
Το να μη χρωστάω πουθενά επίσης δεν είναι πιθανό, τουλάχιστον όχι άμεσα.
Το να κάνω ανακαίνιση στο σπίτι, βαψίματα, και να πάρω νέα έπιπλα, επίσης δε το βλέπω πιθανό για τώρα κοντά.
Τι μας μένει; Εκτός από το διάβασμα, που κι αυτό κοντεύει να μου εξαντληθεί.. πόσα να έχει γράψει πια ο ταλαίπωρος Koonz...

Οπότε τι; Μουσική.

Το τελευταίο κόλλημα είναι η όπερα.
Το αγαπημένο των τελευταίων ημερών είναι το E lucevan le stelle, η άρια από την τρίτη πράξη της Tosca.
Και η καλύτερη εκτέλεση από όσες άκουσα, μία του Παβαρότι.
Κλαίω κάθε φορά.
Κι ακόμη και τα λόγια να μην ήξερα ή το τι σημαίνουν, πάλι θα έκλαιγα.
Αν βοηθάει στη μείωση του στρες, δεν ξέρω γιατρέ μου, αλλά εμένα με κάνει να νιώθω καλύτερα.



E lucevan le stelle
Ed olezzava la terra
Stridea l'uscio dell'orto
Ed un passo sfiorava la rena
Entrava ella, fragrante
Mi cadea fra le braccia
O dolci baci, o languide carezze
Mentr'io fremente
Le belle forme disciogliea dai veli
Svani per sempre
Il sogno mio d'amore
L'ora è fuggita
E muoio disperato
E muoio disperato
E non ho amato mai tanto la vita
Tanto la vita

11 σχόλια:

mamma είπε...

Τελικά η όπερα είναι θαυματουργή, ναι;)

Ανώνυμος είπε...

Τύπε νυχτερινέ, καλη η συγκίνηση αλλά με το ιταλικό κείμενο που είδαμε διόλου δε συγκινηθήκαμε εμείς οι μη ιταλομαθείς, μάλλον σιχτιρίσαμε. Γράφ' το ντε στα ελληνικά ή έστω σε μια αγγλική μετάφραση να καταλάβουμε κι εμείς, ειδάλλως χέσ' το, μην το βάζεις καθόλου. (το χέστο δεν πάει στην όπερα)

Τυπος Νυχτερινος είπε...

Mamma, ναι είναι :)

Ανώνυμε.. με προβλημάτισες.
Αυτό που προσπαθούσα να πω είναι πως η μαγεία της μουσικής γενικότερα αλλά και της όπερας ειδικότερα, δεν χρειάζεται κατανόηση της γλώσσας για να σε αγγίξει, έχει δική της γλώσσα, παν-ανθρώπινη, κι αν μπορεί να σε συγκινήσει θα το κάνει σ' όποια γλώσσα κι αν εκφράζεται.
Άλλωστε μας συγκινούν ορχηστρικά κομμάτια που δεν έχουν καθόλου λόγια.

Από την άλλη, ακόμη κι αν κάποιος γνώριζε τα λόγια, αν ήταν να μην τον αγγίξει και να μην τον συγκινήσει κάτι, δε θα έπαιζε ρόλο αυτή η γνώση νομίζω.

Ίσως όμως να έχεις και δίκιο. Όταν σε συγκινεί κάτι που ακούς, αν ξέρεις και τι λέει ίσως σ' αγγίξει παραπάνω..

Αναρωτιέμαι όμως, φτάνει στο συγκεκριμένο παράδειγμα του "E lucevan le stelle", μια ξερή μετάφραση της άριας; Η άρια είναι κομμάτι της όπερας, όχι όλη η όπερα, όχι όλη η ιστορία.. Αν δεν ξέρεις την υπόλοιπη ιστορία, είναι ικανό ένα μεμονωμένο τμήμα της να σε αγγίξει;

Όπως και να 'χει θα επιχειρήσω μια μετάφραση, (φτωχή, ξερή κι εντελώς ελεύθερη, αφού Ιταλικά της προκοπής δεν ξέρω), στα λεγόμενα του Καβαραντόσσι, κι όποιος θέλει να μάθει παραπάνω, ας ψάξει την Τόσκα.

" Και τ' αστέρια τρεμόπαιζαν,
και το χώμα μοσχοβολούσε,
η πόρτα έτριξε ψυθιριστά καθώς άνοιγε,
κι ένα βήμα ίσα που αλαφροπάτησε την άμμο..
Κι εκείνη έμπαινε, ευωδιαστή,
κι ύστερα έπεφτε στην αγκαλιά μου..
Ω, τα γλυκύτερα φιλιά ω, τα απαλότερα χάδια,
καθώς εγώ στεκόμουν κι έτρεμα ολάκερος,
ενώ άπλωνα το χέρι ν' ανασηκώσω το βέλο που σκέπαζε την ομορφιά της!
Χάθηκε τώρα για πάντα
το όνειρο της αγάπης μου..
Ο χρόνος μου τελειώνει,
και πεθαίνω μέσα στην απελπισία!
Κι όμως, ποτέ δεν αγάπησα τη ζωή πιότερο από τώρα! "

Γαμάει και Δέρνει είπε...

Δεν υπάρχεις!

Μπαίνω να σε διαβάσω ακούγωντας ήδη αυτό το κομμάτι.

Η μουσική κάνει θαύματα. Δεν έχει σημασία ο στοίχος. Η ίδια η μουσική είναι που σε κάνει να "φεύγεις"!

Καλημέρα

Τυπος Νυχτερινος είπε...

Α, ρε τα μεγάλα πνεύματα! Ήθελα να σε βάλω λινκ στο μπλογκ, αλλά όλο το ανέβαλλα -βλέπε βαρεμάρα- αλλά τώρα θα το κάνω!

Καλώς ήρθες απ' τη γειτονιά.

Γαμάει και Δέρνει είπε...

Ωωωωω κοπελιά....απόψε θα με ξενυχτήσεις να σε διαβάσω (και είναι και πολλά ζωη να 'χουν!) κι έχω μακρύ ταξίδι αύριο!

Πολύ πολύ καλώς σε βρήκα

Γαμάει και Δέρνει είπε...

Μιας και το θυμήθηκα...Πώς το κατάφερε ο ντοκτορ και συνδίασε τον πόνο στον ώμο με το άγχος μόνο αυτός το ξέρει! Τα ψυχοσωματικά "χτυπάνε" σε συμπαγοί όργανα (έντερο, στομάχι κλπ) ή σε περιοχές με πολλά νεύρα (π.χ. αυχένας)...λέω εγώ!
Αν είναι όντως Παγωμένος Ώμος βρες κανα τζιμάνι φυσιοθεραπευτή για αποκατάσταση πριν προλάβει ο πανέξυπνος γιατρός σου και σε ρίξει στις κορτιζόνες και τα ψυχοφάρμακα. Σε θέλω εδώ και ακμαία!

ioannis είπε...

πράγματι η καλυτερη εκτέλεση
ioannis

travellerlina είπε...

ευχαριστώ για το link! Περισσότερα από κοντά! Που λέει ο λόγος δηλαδή, σου έστειλα mail! Φιλιαααα

Ο κακός κηπουρός είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Lote Alcarin είπε...

Εντάξει. Έχω χρόνια πόρωση με αυτό το κομμάτι. Δεν ξέρω γιατί, αλλά με συγκλονίζει κάθε φορά που το ακούω. Απίστευτη εκτέλεση. Εγώ είχα φάει κόλλημα και με μία από ταινία που έχουμε στο μαγαζί. Αμέτρητες ακροάσεις. Υποκλίνομαι!!!

People I know

Ο Νίκος. Εξαιρετική κιθάρα. Κάμποσα χρόνια σε ωδείο στην κλασσική, μετά ηλεκτρική, είχε ταλέντο, ήταν νέος, είχε εμφάνιση. Δούλεψε πολύ, δο...