Τα χω παίξει....

Όμως εντελώς αυτή τη φορά λέμε.
Αλλού πατάω κι αλλού βρίσκομαι. Κυκλοφορώ (και δεν οπλοφορώ -ακόμη), σαν αυτόματο, ξεχνάω πράγματα μονίμως, νυστάζω συνεχώς, δεν προλαβαίνω να πάρω πρέφα τι μέρα είναι, τι ώρα είναι και τί καιρός.
Αν αυτή τη φορά καταφέρω να μη σαλτάρω, να μην καταρρεύσω και να μην ψοφήσω στην τελική,

...απο το καθημερινό τρέξιμο στη δουλειά,
( βλέπε: Ο Πανικός. Απ' την ώρα που μπαίνω στο γραφείο, το μεσημέρι, ως και τις εννιά, εννιάμιση που φεύγω συνήθως το βράδυ, δεν προλαβαίνω σχεδόν να σηκώσω κεφάλι.
Ούτε καφέ δεν προλαβαίνω να φτιάξω),
...απο το συνεχόμενο ξενύχτι κάθε βράδυ και το άγχος, προκειμένου να προλάβω τη δεύτερη δουλειά μου,
(είπαμε Τύπος Νυχτερινός, οκ, αλλά άλλο αυτό κι άλλο ζόμπι στην εικοστή συνέχεια της Νύχτας των Ζωντανών Νεκρών),
...απο τις τράπεζες που μου χουν ζαλίσει τον έρωτα στα καθημερινά τηλεφωνήματα για το χρέος της πιστωτικής κάρτας,
(τώρα άρχισαν κι οι επιστολές με απειλές για νομικές κινήσεις και τα απόκρυφα του Τειρεσία),
...απο το μονίμως -τελευταία- άδειο πορτοφόλι μου και τους λογαριασμούς που συσσωρεύονται στο γραφείο
(απ' όλα έχει ο μπαξές: ΟΤΕ, κινητό, ΕΥΔΑΠ, κοινόχρηστα, ίντερνετ, νοίκι του επομένου μήνα, τη ΔΕΗ ευτυχώς την πρόλαβα εγκαίρως),
...απο τις μαλακίες που βλέπω καθημερινά να συμβαίνουν γύρω μου,
(αυτό έχει ευρεία έννοια, ο καθένας συμπληρώνει ό,τι θέλει),
...κι απο τη δίαιτα αποτοξίνωσης,
(βρήκα κι εγώ η μουρλέγκω την ώρα... πέντε φρούτα τη μέρα και 3 λίτρα νερό...έλεος!)

ε, τότε, τι να πω!
Αν μη τι άλλο, θα μαι πολύ τυχερό πλάσμα!

Βοηθάτε συντρόφοι!
Στείλτε καφέδες, στείλτε τσιγάρα, στείλτε ταπεράκια με σαλάτες (είπαμε είναι κι η αποτοξίνωση στη μέση), στείλτε μου κανά μασέρ για τη μέση μου, στείλτε κανένα άνεργο μεταφραστή να τελειώσει το βιβλίο, στείλτε καμιά επιταγή, στείλτε κανά δικηγόρο για όταν θα με τραβάνε οι τράπεζες, στείλτε τέλος πάντων ό,τι έχετε ευχαρίστησις, δώστε και σώστε!

Άϊνταααα