Τρίτη, Απριλίου 19, 2011
Ραγίζει απόψε η καρδιά..
Καμιά φορά δεν έχεις λόγια, δεν φτάνουν τα λόγια, ή δεν έχουν τελικά καμιά σημασία.
Αλλά ήθελα να σου πω γεια, καλή αντάμωση και δυο σκόρπια ευχαριστώ.
Σ' ευχαριστώ για έναν πρωινό καφέ στα κάστρα, δεκαεννιά χρόνια πριν, σ' ευχαριστώ για μια Αυγουστιάτικη βραδυά στον Βόλο στο Καφέ Σαντάν, σ' ευχαριστώ για τα ουζάκια εκείνα τα καλοκαίρια στην Αλόννησο, πάνω απ' όλα σ' ευχαριστώ που πλούτισες τη ζωή μου με την παρουσία σου, σ' ευχαριστώ που ήσουν εσύ, Νικόλα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
People I know
Ο Νίκος. Εξαιρετική κιθάρα. Κάμποσα χρόνια σε ωδείο στην κλασσική, μετά ηλεκτρική, είχε ταλέντο, ήταν νέος, είχε εμφάνιση. Δούλεψε πολύ, δο...

-
UPDATE Το συγκεκριμένο θέμα έχει ανανεωθεί με καινούριο ποστ εδώ , όπου δίνω νέες πληροφορίες για τους τρόπους παρασκευής χειροποίητου σαπου...
-
... μια λευκή κόλλα χαρτί, γιατί είσαι ο μόνος που μπορεί τη σιωπή μου να διαβάζει. Τι πρέπει να 'χει συμβεί στ' αθέατα για ανθρ...
-
Περίπου πριν τριάμιση - τέσσερα χρόνια, βρέθηκα με μια παλιά μου φίλη σε ένα σεμινάριο-επίδειξη Rejuvance (aka fingertip lift), απο την κα ...