Στα μέσα καλοκαιριού, ξύπνησα ένα πρωί με πόνο στον ώμο. Επειδή συνηθίζω να κοιμάμαι ακουμπώντας στο χέρι μου το οποίο τις περισσότερες φορές θα έχω σηκωμένο ψηλά, πάνω απ' το κεφάλι μου, πολλά πρωινά ξυπνώ με το χέρι ή τον ώμο μου πιασμένο.
Έτσι δεν ανησύχησα πολύ.
Ο πόνος στον ώμο μια έφευγε και μια επέστρεφε, άλλοτε ήταν ένα μικρό τσίμπημα, άλλοτε δυνατότερος κι υπήρχαν μέρες που δε με ενοχλούσε καθόλου.
Πάντως κάποια στιγμή, κοντά στον Αύγουστο, άρχισε να χειροτερεύει σταθερά.
Ένα ωραίο πρωί ανακάλυψα ότι δεν μπορούσα να μετακινήσω το χέρι μου προς τα επάνω και προς τα πίσω. Ανέβαινε μέχρι ενός ορισμένου σημείου κι ύστερα βέλαζα από τον πόνο.
Μασάζ, αλοιφές, λαδάκια, έμπλαστρα, παυσίπονα δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα.
Έλεγα ΟΚ, ας δούμε πώς θα πάει και στην τελική πάμε και στο γιατρό.
Κι ύστερα έφυγα για λίγες μέρες διακοπών. Πλακώθηκα στο κολύμπι, παρόλο τον πόνο, γιατί μέσα στο νερό τα πράγματα γίνονταν καλύτερα κι ο πόνος είχε μειωθεί αρκετά.
Είπα, εντάξει, κάτι κάναμε, βοηθήθηκε η κατάσταση.
Ε, μάλλον όχι.
Με την επιστροφή ο πόνος και η δυσκαμψία προχώρησαν και χειροτέρεψαν με ραγδαίους ρυθμούς, με αποτέλεσμα σε φάση όπου έσκυψα να πάρω κάτι από το ντουλάπι της κουζίνας κόντεψα να μείνω από τον πόνο.
Γιατρός λοιπόν. Ανάμεσα στο να πάω στο ΚΑΤ ως επείγον περιστατικό και στο να πάω στον ορθοπεδικό του ταμείου μου, αποφάσισα το δεύτερο με το σκεπτικό να έχω τον γιατρό όσο πιο κοντά και προσβάσιμα γίνεται για να με παρακολουθεί.
Και πήγα.
Τέτοια εξπρές εξέταση και διάγνωση δεν μου 'χουν ξανατύχει.
Περιαθρίτιδα ώμου, μου λέει ο ειδικός, πάρε τούτα τα αντιφλεγμονώδη, πάρε και χάπια για το στομάχι, πάρε ένα ειδικό αντιφλεγμονώδες διάλυμα για εντριβές, και αν σε δεκαπέντε μέρες δεν έχει βελτιωθεί η κατάσταση τα ξαναλέμε.
Προσπάθησα κανά δυο φορές ν' ανοίξω το στόμα μου και να του πω αυτά που ήθελα (πώς χειροτέρεψε ο πόνος, ποιές κινήσεις δεν μπορώ να κάνω και ποιές μπορώ), αλλά δεν μου έδωσε την ευκαιρία, λέγοντάς μου "δεν χρειάζεται να μου εξηγείτε περαιτέρω, κατάλαβα".
Ούτε κατάφερα να του πω ότι με ο όρος "περιαθρίτιδα" δε μου λέει τίποτε, γιατί ουσιαστικά δεν σημαίνει τίποτε. Δεν υπάρχει δηλαδή πάθηση με το όνομα περιαθρίτιδα ώμου, είναι ένας γενικός όρος που σημαίνει παθολογία στην περιοχή του ώμου.
Το ξέρω πως οι παθήσεις του ώμου έρχονται δεύτερες σε συχνότητα μετά τις παθήσεις της μέσης, όπως επίσης ξέρω πως οι αιτίες του επώδυνου ώμου είναι ένα σωρό και διαφορετικές, κυρίως εξαιτίας βλαβών στα μαλακά μόρια και λιγότερο στα οστά. Όσο για την περιαρθρίτιδα γιατρέ μου, ευχαριστώ πολύ για τα ψάρια, είναι σαν μου λες οσφυαλγία στην περίπτωση που μου πόναγε η μέση. Ή μήπως έπρεπε να νιώσω καλύτερα επειδή που επιβεβαίωσες κι εσύ αυτό που ήξερα, ότι δηλαδή ναι, έχω πρόβλημα στον ώμο μου;
Εγώ περίμενα να μου πει για ακτινογραφίες για αρχή, ή για καμιά μαγνητική ώμου, κι όχι να με πλακώσει στα αντιφλεγμονώδη για δεκαπέντε μέρες "και βλέπουμε".
Και γαμώ την αφραγκία μας μέσα που δεν μου επιτρέπει για την ώρα (είδες, τελικά είμαι αισιόδοξος άνθρωπος), να σηκωθώ και να πάρω σβάρνα τους "ειδικούς" μέχρι που να βρω άνθρωπο να συνεννοηθώ και να θέλει να ψάξει να βρει την αιτιολογία του πόνου, και να έχει και συγκεκριμένες λύσεις να μου πει.
Μέχρι τότε καταπίνω μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και σφίγγω τα δόντια.
