Θυμάσαι βρε θηρίο; Οι καλύτερές μας αναμνήσεις

Photo by deviantART

Καλοκαίρι του 2006

Βόλτα στα μαγαζιά, στο κέντρο της πόλης. Η προσοχή της στραμμένη αλλού και ξαφνικά όπως έστριβε μια γωνία έπεσε πάνω σε κάποιον περαστικό. Μέχρι να σηκώσει το βλέμμα της για να μουρμουρίσει μια συγνώμη, αντίκρυσε δυο γαλάζια μάτια και ναι, ήταν εκείνη.

Έκπληξη, γέλια, αγκαλιές. Την κοίταξε. Δεν είχε αλλάξει και πολύ.

Προς τα πού πηγαίνεις; Ναι; Εγώ ανέβαινα για το σπίτι, αλλά έλα να περπατήσουμε λιγάκι μαζί βρε θηρίο, έλα να κάνουμε μια βόλτα στο πάρκο για δυο λεπτά, έχουμε τόσα χρόνια να ιδωθούμε.

Γύρισε ξανά προς τα πίσω και κατηφόρισαν παρέα.

Θυμάσαι τότε,

που ήμουν με τον Δημήτρη κι εσύ δούλευες στο Corto, και γυρνούσαμε στα καλύτερα εστιατόρια της πόλης;
Τότε που είχαμε παει σ' εκείνο το Γαλλικό,που μόλις είχε ανοίξει, που δεν ξέραμε καλά-καλά τι έγραφε το μενού, αλλά ξέραμε να παραγγείλουμε το Chateau d' Yquem;

Θυμάσαι που είχαμε ανακαλύψει εκείνη την τρατορία και πηγαίναμε νωρίς τ' απογεύματα του χειμώνα;
Και το Πέτρινο, με τις εκπληκτικές Γερμανικές μπύρες και το τζάκι;

Ή το φόρεμα του Κωστέτσου που το φορέσαμε εναλλάξ και το πρώτο wonderbra που κόστιζε μισό νοίκι; Τα Victoria's Secret, τα M.a.c., τ' αυτοκίνητα που νοικιάζαμε για να την κοπανάμε για καφέ στη Θεσσαλονίκη τα σαββατοκύριακα, θυμάσαι τα κλαμπ κάθε βράδυ;

Αμ' το άλλο; Θυμάσαι το σκάφος του Δημήτρη και το ξαφνικό ταξίδι εκείνο το Σάββατο το πρωί, που τον βάλαμε να μας κουβαλήσει βέλγικες πραλίνες και Rose της Krug; Θυμάσαι βρε θηρίο;

Κι εκείνο το τρομερό πάρτι στη Mercedes, όπου είχε μαζευτεί ένα σωρό κόσμος κι είχαμε κλείσει το μαγαζί μόνο για μας; Θυμάσαι; Τότε που χορεύαμε πάνω στη μπάρα και γινόταν ο χαμός;
Ήταν οι καλύτερές μου αναμνήσεις, οι καλύτερές μας αναμνήσεις, έτσι δεν είναι;

Την κοίταξε και κούνησε το κεφάλι.

Ναι, ναι πως... θυμόταν, τη βεβαίωσε. Όλα τα θυμόταν το "θηρίο"....

Τη φίλησε πεταχτά, μουρμούρισε κάτι για μια βιαστική δουλειά κι έφυγε.

Έκοψε δρόμο και βγήκε στην παραλία. Κάθισε σ' ένα παγκάκι, έβγαλε τσιγάρο..

Θυμόταν... τώρα που της τα θύμισε, θυμόταν.

Θυμόταν το οτοστόπ για τα Ν. Πλάγια της Χαλκιδικής, επειδή τους είχε πάρει ο αέρας το εισιτήριο και δεν είχαν χρήματα να βγάλουν άλλο και τα απίστευτα γέλια όταν τελικά ο μόνος που σταμάτησε για να τους πάρει ήταν ο οδηγός της Express Service...
... το τελευταίο πενηντάρικο με το οποίο θα έβγαζε μια βδομάδα, αλλά έγινε κρασί και μεζεδάκια στο ταβερνάκι του Χόντου όταν είχε ανέβει απροειδοποίητα ο Κωσταντόπουλος για να τη δει...
... το πακέτο με τα Κάμελ που για να τους φτάσει έπρεπε να ανάβουν ένα κάθε μιάμιση ώρα. Κι όταν δεν τους έφτανε, τα πακέτα βερεσέ απ' τον Χρήστο, τον περιπτερά στην πλατεία του Άη-Νικόλα.

Θυμόταν τ' αυτοσχέδια τραπεζάκια στο σαλόνι και τα γκράφιτι στους τοίχους, μαζί με την τεράστια μαριονέτα που είχε απομείνει κρεμασμένη απ' τα γενέθλιά της. Το κάμπινγκ στον Αη-Γιάννη και την καλοκαιρινή δουλειά στο μπαράκι της Βελίκας.

Θυμόταν ακόμα, κάτι απίστευτα σαββατοκύριακα αργότερα, όταν έπαιρνε δυο πακέτα μακαρόνια και μια σάλτσα πουμαρό κι έτρεχε στην άλλη άκρη της πόλης για να τα μοιραστεί με την κολλητή της...
... όταν επειδή δεν είχαν φράγκο έπαιρναν το αυτοκίνητο κι έκαναν μια βόλτα ως τη θάλασσα, τάιζαν τους αδέσποτους σκύλους και γύριζαν ξανά πίσω....
... μια πρωτοχρονιά μ' ένα απίστευτο στιφάδο κι ένα ψωμί ζυμωμένο με μπύρα ανάμεσα σε γέλια και νεύρα για τα δυο 'τεμάχια' που παρακολουθούσαν μια ταινία στο σαλόνι...
Θυμόταν τις κούτες της μετακόμισης και το βάψιμο του χολ μες τα μαύρα μεσάνυχτα... τα νευρικά χάχανα ένα βράδυ στο πίσω μπαλκόνι όταν έμαθαν πως ο Π. πήγε και παντρεύτηκε...

Άναψε το τσιγάρο και σηκώθηκε.

Φυσικά και θυμόταν, το 'θηρίο'. Ως συνήθως, είχε μνήμη ελέφαντα.
Μόνο που οι αναμνήσεις τους είχαν διαφορετικό τίτλο.

Για τη μεγάλη αγελάδα