Κατά κύριο λόγο από χαρτάκια.
Από φιλτράκια και να ξεμείνω δε με κόφτει πολύ. Κάνω και άφιλτρο.
Από καπνό, δύσκολα ξεμένω. Όλο και κάπου μες το σπίτι υπάρχει πάντα κανά απολειφάδι.
Από χαρτάκια όμως ξεμένω μονίμως. Όσα και να πάρω, σ' όσες γωνιές κι αν τα καταχωνιάσω για να έχω σε τέτοιες ώρες, όταν έρχονται οι "τέτοιες ώρες" πάντα βλέπω πως έχω πάλι ξεμείνει.
Άλλες φορές ξεμένω από καφέ. Άλλες από καθαρά ρούχα.
Άλλες από ψωμί στο σπίτι, από γάλα στο ψυγείο, από λεφτά.
Άλλες πάλι, από σύνδεση στο δίκτυο.
Ξεμένω κι από άλλα όμως.
Ξεμένω από χιούμορ.
Ξεμένω από κατανόηση.
Ξεμένω συχνά από υπομονή.
Κι ακόμα συχνότερα από συγνώμες.
Ξεμένω κι από θυμό.
Ώρες ώρες ξεμένω από μνήμες.
Από αναμνήσεις.
Από διαδρομές.
Κάποτε ξεμένω από συμπόνια.
Από ανθρωπιά.
Από αγάπη.
Από κομμάτια του εαυτού μου.
Ξεμένω από κουράγιο.
Πολύ συχνότερα ξεμένω από όνειρα.
Από ελπίδες.
Από ευχές.
Ξεμένω από αντοχές.
Από διάθεση.
Από έρωτα.
Από φίλους.
Από ανθρώπους.
Και τελικά... τελικά, για όλα τα παραπάνω δε με πειράζει και τόσο.
Έχω βρει λύσεις για όλα αυτά τα "αδειάσματα". Βάζω μπροστά τον αυτόματο πιλότο και πάω. Και κυλάνε οι μέρες.
Περισσότερο μ' ενοχλεί όταν ξεμένω από χαρτάκια. Όταν ξεμένω κι είναι αργά το βράδυ, η ώρα περασμένη και τα περίπτερα στην Πλ. Αμερικής κλειστά.
Γιατί ο αυτόματος πιλότος θέλει καύσιμα. Θέλει χαρτάκια, καπνό και καφέδες.
Ίσως ούτε τους καφέδες. Όμως χαρτάκια θέλει στα σίγουρα.
Now playing: November rain
11 σχόλια:
Γεια σου βρε συνάδελφε!
Και εγώ το ίδιο παθαίνω.
Αλλά καμιά φορά σκεφτομαι πως
είναι καλύτερα να ξεμένω και
να ψάχνω πως να γεμίσω το κενό
παρά να είμαι γεμάτος από άχρηστα
και ψέυτικα πράγματα , συναισθήμα κοκ
Είναι δύσκολος βεβαια ετούτος
ο δρόμος αλλά έχει και τα καλά
του.
Κάθε στιγμή ελευθερίας ή κενότητας είναι και μια πρόκληση και μια ευχή για κάτι καλύτερο από αυτό που είμαστε ή που έχουμε.
μ' άρεσε αυτό για τον αυτόματο πιλότο και το πώς κυλούν οι μέρες...εγώ το έχω ονομάσει: "αμυντικός κυνισμός"
την καλημέρα μου:)
Γι' αυτό το 'κοψα και ησύχασα. Αλλά με τα υπόλοιπα δεν ξέρω τι θα γίνει.
"Όλη μέρα εδώ
Γεμίζω αδειάζω τασάκια
Γεμίζω αδειάζω κουράγιο
Γεμίζω αδειάζω έρωτα
Τίποτα δεν πρέπει να γεμίζει
Πάνω από τα όριά του
Διαφορετικά ξεχειλίζει
Λερώνει
Σε βάζει σε μπελάδες"
το θυμήθηκα... μήπως καλύτερα να ξεμένεις παρά να γεμίζεις;;;
Πάρε μια ντουζίνα και γέμισε τις τσέπες των ρούχων που φοράς συνήθως.. Μετά άφησε μερικά σε μέρη που συνήθως δεν ψάχνεις όταν ξεμένεις, π.χ. ντουλαπάκι μπάνιου, ψυγείο, μέσα σε ένα παπούτσι κλπ.
Είναι φρίκη να ξεμένεις από χαρτάκια, το πάθαινα κι εγώ. Όλα τα άλλα παλεύονται, αυτό όμως..
Σου έχω αφήσει στο blog ένα χαρτάκι για αυτές τις ώρες.
Όσο για την παρατήρηση σου, δεκτή με όλη την ειλικρίνια μου.
:)
Ξέρεις, ε; Μερικές φορές νομίζουμε ότι ξεμένουμε... Να, πριν τρία βράδυα εκεί που έτρεχα να προλάβω να ετοιμαστώ για νυχτερινή έξοδο, ανακάλυψα σε μία τσάντα μου ένα σφραγισμένο πακέτο Asso International από τότε που κάπνιζα, 6-7 μήνες πριν.
Ταραχή και συγκίνηση μαζί. Ήταν το τελευταίο αλλά δεν μου τελείωσε ποτέ.
Το έχω βάλει μέσα στο κουτί με τις καραμέλλες. Μήπως να έβαζες κι εσύ κανένα πακέτο με χαρτάκια μαζί με τις καραμέλλες του παππούλη; ;-)
οσο δεν ξεμενεις απο ιδέες μη μασας τιποτα!!!
johny, το ξέρω.
Παπαρούνα, καλημέρα απο κι απο μένα.
Steelheart, ούτε κι εγώ αλλά το παλεύω.
Τελαμώνα, σ' ευχαριστώ.
Τέλσον, δε το χα σκεφτεί έτσι.
Vague, θέλω να το πιστεύω...να σαι καλά :)
Kostas, ακολούθησα τη συμβουλή σου.
Καλτσόβρακο, κράτα μου καμιά κούτα καλύτερα.
Mindstreeper, είχα κι εγώ επί χρόνια κρατημένο ένα πακέτο κάμελ. Το τελευταίο μου.
drskafidas, καμιά φορά ξεμένω κι απο ιδέες, αλλά αυτό να δεις πόσο το παλεύω.
m'arese poly to keimeno soy
to ekana clopy paste an peirazei pes moy na to katebasw
http://anthologio.iphorum.com/topic/blogs-66.html
Πολύ καλό...
Δημοσίευση σχολίου