Τριάντα εφτά μέρες και νύχτες...

Τριάντα εφτά μέρες και νύχτες, όσες και τα χρόνια που μετράω πάνω σε τούτον τον πλανήτη, τριάντα εφτά μέρες και νύχτες γεμάτες αγωνία, δάκρυα, πόνο, κούραση, φόβο, οργή, εξουθένωση, απελπισία και απόγνωση.
Τριάντα εφτά μέρες μετά, χαλάλι και τα διαγράφω όλα και τίποτα δεν έχει πια σημασία.

Τριάντα εφτά μέρες μετά

ο Κανέλλος βρέθηκε και είναι πίσω στο σπίτι

Αδύνατος, ταλαιπωρημένος, βρώμικος, πεινασμένος, κουρασμένος, βραχνιασμένος, αλλά είναι ο Κανελλάκος μου.

Ίσα που μου 'ρχεται ν' αρχίσω να πιστεύω ότι υπάρχει Θεός.

Τώρα μπορώ να πάρω ανάσα και να κατακτήσω τον κόσμο :)